De meeste duikers weten dat je niet in kelp terecht moet komen in verband met gevaar op verstrikking. Zo ook duikreporter Berthold Raadsen. Maar weten en doen zijn ook in Argentinië twee verschillende dingen.

Datum: 28 januari 2008
Duiklocatie: Ushuaia, Punta Oriental

Het “slakkeneiland” Isla/Punta Oriental. Op dit punt is er geen strand in de buurt. Een soort rif, geheel begroeid met kelp.
We moeten de rib af om de duik te beginnen en de rib in om de duik te beëindigen. Dat beëindigen dat was wat lastig.
Ik had heel goed begrepen dat je niet  in het kelp terecht moet komen. Dat gebeurde mij dus toch……..
Aleta – vin kwijt en bovenkomen als een voorwereldlijk monster, overdekt met- en vastzittend in het kelp. Gelukkig was ik niet ver in het kelpveld en dicht bij de rib, en daar waren helpende handjes om mij van het kelp te bevrijden en aan boord van de rib te krijgen.
Mijn buddy wist ook nog mijn/ Carlos’ vin terug te vinden. Eind goed al goed dus.

In ieder geval, de specialiteit van deze stek is: slakken. Het water is zo mogelijk nog wat minder helder dan Isla H. Ook meer zweefvuil en ook meer stroming. maar slakken zijn er, op het kelp en daaronder op de bodem.

De eerste gast is een limpetslak. Iets vergelijkbaars hebben we hiet ook, maar ik heb die alleen maar strak op de rotsen vast zien zitten, niet kruipend op het kelp. Wonderlijke diertjes. Hier onder nog een, maar zij is bezig, door “limpetsmoking”/ limpetzaadspawning te doen, haar eitjes ruim baan te geven.

Tja deze snuiter….. is het en naaktslak of is er onder de mantel een schelp verborgen? Ik weet het niet en ik heb ook niet geprobeerd het ter plekke uit te vinden! Wonderlijk diertje, maar nog steeds op het kelp, al is dit al heel dicht op de zandige bodem.

Als laatste van deze duik een soort monsterslak. Te groot voor het kelp. Daar kwam hij ook niet vandaan. Hij kwam gewoon ineens “opduiken” uit het bodemzand. De eerste foto is van achter naar voren, om te laten zien dat ie een grote kruipvoet heeft. De kruipvoet is bijna een halve meeter groot. Een joekelslak dus. Ook is duidelijk te zien dat hier behoorlijk wat zweefvuil is. dat helpt de sfeer van de duik weer te geven toch?

Uiteraard ook een beeld van voren van dit toch hele mooie supermonster. het was een duik met hindernissen, maar een duik die er ook weer echt zijn mocht! Een duik voor de analen dus.

De sepia’s zijn terug in de Oosterschelde! Voor Duikreporter Leendert Smit een reden om de drukte te trotseren en op zoek te gaan. 

Datum: 12-5-2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis – Zeeland

Zoals elk jaar rond deze tijd zoemen de verhalen en foto’s rond op het world wide web (wie gebruikt deze term nog?). De sepia’s zijn terug in de Oosterschelde! Voor veel duikers is dit het moment om er een schepje bovenop te doen en de populaire duikplaatsen zullen de komende weken weer massaal worden bezocht. Dit zal leiden tot nog meer mooie verhalen, foto’s en filmpjes maar natuurlijk tot veel meer frustratie bij al die duikers die tevergeefs de drukte trotseren en hopen op een ontmoeting met deze illustere dieren. Helaas hoor je daar heel weinig over. Tot nu toe dan!

Dit is het verhaal van Leendert en Richard die elkaar op een vroege zaterdagmorgen toevallig tegen kwamen bij de Bergse Diepsluis en niets aan het toeval hadden overgelaten om deze duikdag tot een succes te maken. Maar ja, dan moeten de sepia’s wel een beetje meewerken.

De eerste duik ging het naar rechts, richting mosselcultures maar na een epische zwemtocht langs diverse stokjes, geen sepia’s. Gelukkig hadden ze allebei nog een fles in de auto liggen. Om toch nog wat leuks te zien bezoeken ze eerst het platform waar Richard de dahlia wil aanwijzen maar helaas, hij kan hem niet vinden.

Daarna richten ze het kompas naar het oosten maar het zicht is niet al te best en de schimmellagen op de bodem zo smerig dat ze het voor gezien houden. Via Leendert’s stokjes, waar wel pijlinktvis eitjes aan hangen, keren ze terug naar de trap, een illusie armer.

Ze houden moed natuurlijk want het seizoen duurt nog wel een paar weken. Wie weet hebben ze de volgende keer meer geluk!

De periode dat je snoekbaarzen kunt zien terwijl ze hun nest met eitjes bewaken, is weer aangebroken. Voor Berthold Raadsen een goede reden om op zoek te gaan.

Datum: 15 mei 2018
Duiklocatie: Blijkpolderplas naar rechts en terug via links

Ja, het is midden mei, het is snoekbaarzennesttijd. Gisteren de eerste snoekbaarsnestzoektocht gedaan. Dat viel niet mee op zes meter is de temperatuursprong. Daarboven ietwat mistig door algenbloei, daaronder helder maar fris. Op een veenblok dat al jaren benuttigd wordt als nestplaats, vinden wij inderdaad een snoekbaars nest.

Er ontbreekt iets belangrijks……………..Paps ,de bewaker is er niet…….en dat is vreemd. De schuwe snoekbaars is alleen goed te benaderen in deze tijd. Hij is in het geheel niet bang, sterker nog hij is aggressief bezig zijn broedsel te verdedigen. Ennnnnnnnnnnnnn……dat kan er fel aan toe gaan!! Aanvalluh en bijten in de (mijn) gehandschoende vuist; door het neopreen heen in de blote huid daaronder. Maar ze gaan in die tijd ook niet ver weg van het nest. Gisteren was ie er niet….. vandaag weer niet. Vreemd, zou de dame des huises het zonder de heer geklaard hebben? De macro van de eieren is beter dan die van gisteren, die dus hierbij.

Daar in de buurt een grazer, die dodelijk te grazen is genomen. Door wie ( welk dier): een otter????. de wond is er groot genoeg voor. De dood loert overal.

De tocht gaat door zoveel mogelijk onder de spronglaag want daar is het zicht goed. Vlak voor het einde van de duik een rustende snoek. Hier is het mistig en stoffig; mijn eigen stof. Ik zat een meter boven hem, kwam bovendien van achteren, dus moest ik een neerwaartste draai van 180 graden maken. Maar gelukkig de snoek, hij sufte (nog even) voort. Dan verheft hij zich en gaat de scene verlaten. Ook hij maakt stof. Dat stof en mijn stof en mist en zon en tegenlicht, dat doet het hem toch wel.

Als laatste, want het voorjaar zet door…… Dit stilleven in de zon voor het riet…………… Geniet er van, zoals ikzelf.

Een ontmoeting met een meerval is natuurlijk prachtig, maar een garantie heb je nooit. Sander van der Heijden, die in mei bij ons ‘in beeld’ is, vertelt wat ervoor nodig was om deze foto uiteindelijk te kunnen maken.

Twee jaar geleden alweer, op een woensdagavond, gaan René Weterings en ik op pad. Op zoek naar de illustere meervallen in recreatieplas Toolenburg! We hebben afgesproken na werktijd. René vanuit Amsterdam en ik vanuit Haarlem.

Het is nog steeds warm en zonnig. Op het strandje is het druk met zonaanbidders en zwemmers. Door het mooie weer in combinatie met de woensdagmiddag is het druk geweest in het water. De week ervoor heb ik al enkele keren een meerval gezien, maar nog niet honkvast. Het duikplan wordt doorgesproken en hoopvol gaan we op weg. De vele bodemplanten kleuren het water groen. Het zicht is redelijk goed, zo’n zes tot acht meter. We zoeken heel wat meters water af. Grondeltjes op de bodem en grote scholen baarsjes in de waterkolom. Af en toe zien we grotere baarzen voorbijkomen in scholen van acht tot tien stuks. Hier en daar een snoek, en nog een snoek, en nog eentje en nog eentje. Maar hoe we ook zoeken, geen meerval te vinden!

De week erna proberen we het weer. Hetzelfde concept, woensdagavond na werktijd afkoelen onder water. Weinig wind en een lekker warm zonnetje. Daar gaan we weer. Grondeltjes, scholen baarsjes, grotere baarzen, snoek, snoek, snoek. René blijft even achter voor een snoekplaatje als ik in de verte een bekende donkere silhouet zie. Geduldig wacht ik op René en wijs ik hem de vis aan in de verte. Voordat hij een plaatje kan schieten, verdwijnt de vis weer in de diepte. Helaas!

We zwemmen verder en in de verte zie ik een visje dat langzaam groter en groter en groter wordt. Tot zo’n anderhalve meter groot als we er vlakbij zijn. Meerval! Het blijft super om deze vissen tegen te komen. Deze meerval blijft mooi rustig op dezelfde plaats rondzwemmen. Af en toe komt hij nieuwsgierig in de spiegelende domepoort kijken naar z’n spiegelbeeld. De zon schijnt nog steeds door het water heen. Door met een snelle sluitertijd tegen de laagstaande zon in te fotograferen worden de zonnestralen het beste zichtbaar in de foto. Voor de magic touch!

Een super gave duik die ons beiden nog lang bij zal blijven! Al moest er wel iemand boven water terugzwemmen vanwege een lege duikfles…

Sander van der Heijden is deze maand ‘in beeld’ op DuikeninBeeld. Klik hier voor meer foto’s en het verhaal van deze fotograaf.

Lees en kijk nog een ‘verhaal achter de foto’:

Spinning op Bangka

Het verhaal achter de foto
Dat beelden vaak meer zeggen dan duizend woorden, staat buiten kijf! Maar soms kan het verhaal het beeld versterken. In deze serie vertellen onderwaterfotografen het verhaal achter de foto – hun beleving of de techniek!
Heb jij ook zo’n foto met een mooi verhaal? Plaats de foto in je album in de fotogalerie en stuur een mailtje naar redactie@duikeninbeeld.tv met het verhaal. Een selectie van de verhalen zal worden geplaatst op DuikeninBeeld. Nog geen eigen album, registreer je, upload een foto en je hebt een eigen album.

Duikreporter Bas Brand heeft het juiste moment gekozen om de karpers in de Haarlemmermeerse Bosplas van dichtbij te bekijken. 

Datum: 11-05-2018
Duiklocatie: Haarlemmermeersebos

Karpers.

Duiken in Nederland is altijd verrassend, tijdens een duik op 10 mei in het Haarlemmermeersebos zag ik veel karpers. Normaal zijn deze vissen erg schuw. En niet van dichtbij te zien.

Ik de paartijd is dat anders, ze zijn dan zo met hun voortplantingsdrift bezig dat ze zich niet aan duikers storen. Dit duurt altijd maar een paar dagen. Daarna worden ze weer schichtiger.

Duikers in Zeeland hebben het al gemerkt aan het zicht dat nu minder is dan 20 centimeter. Er is opnieuw sprake van zware algenbloei. Na vijf jaar manifesteert dit complexe natuurverschijnsel zich wederom op volle kracht. Het water blijft nog een paar weken extreem troebel. 

We hebben momenteel weer te maken met een regelmatig terugkerende, extreem explosieve groei van één specifieke soort alg: de schuimalg Phaeocystis pouchetti. Dit is een eencellig plantje dat met duizenden exemplaren tegelijk bruine, halfdoorschijnende bolletjes met een doorsnede tot enkele millimeters vormt. We hebben te maken met een complex natuurfenomeen dat zich jaarlijks manifesteert, maar slechts om de ongeveer vijf jaar massaal toeslaat. De explosieve groei is afhankelijk van de aanwezige concentraties voedingsstoffen, met name fosfaten en nitraten, de zeewatertemperatuur en de intensiteit van de zonlichtinval. Alleen als al deze componenten optimaal aanwezig zijn explodeert het aantal cellen op een spectaculaire wijze. Niet ieder jaar zijn die omstandigheden voor de alg gunstig genoeg om in extreem hoge dichtheden te kunnen ontwikkelen. De afgelopen vier jaar was de algenbloei beperkt. Maar net als in onder andere 2001, 2007, 2008 en 2013 is het Oosterscheldewater nu tijdelijk weer veranderd in een bijna ondoorzichtige groentesoep.

Het Oosterscheldewater lijkt nu op een ondoorzichtige groentensoep. Dit wordt veroorzaakt door hoge concentraties schuimalgbolletjes. Foto: Peter H, van Bragt

Het is met name de hoge concentratie van de groenbruine bolletjes die het zeewater zo sterk vertroebelt. De halfdoorzichtige bolletjes worden omgeven door een gelachtig membraan dat uit suikers bestaat die door natrium en magnesium aan elkaar worden gekoppeld. Dit membraan lijkt de alg te beschermen tegen predatie door onder andere dierlijk plankton.

In werkelijkheid zijn de kolonies van de schuimalg slechts enkele millimeters groot. Foto: Peter H van Bragt.

Vier weken geleden werden de eerste bolletjes van de jaarlijks terugkerende algenbloei in de Oosterschelde waargenomen. Binnen een week explodeerde het aantal schuimalgbolletjes tot een dichtheid zoals we dat slechts eens in de zoveel jaar ervaren. Het doorzicht van het Oosterscheldewater is nu gereduceerd tot lokaal minder dan 20 centimeter, terwijl dit anders twee meter of meer kan zijn. Meestal duurt de bloei vier tot zes weken. Dan zijn de essentiële voedingsstoffen uit het zeewater verdwenen, door de algjes opgenomen en vastgelegd in de cellen. De bolletjes zakken dan naar de bodem, sterven daar af en worden verteerd door onder andere bacteriën. Hierbij komen heel veel eiwitten en andere biomoleculen vrij in het zeewater. Door stroming en golfslag denatureren veel van deze eiwitten. Daarbij vormen ze een stevig vuilwit schuim dat op het water drijft en aanspoelt op de stranden. Dit is te vergelijken met het opkloppen van eiwit van kippeneieren. Op afstand lijkt het schuim soms op ijsschotsen en sneeuwhopen. Aan deze karakteristieke schuimvorming heeft de alg zijn Nederlandse naam ‘schuimalg’ te danken. Door het afsterven van de algen komen er enorm grote hoeveelheden voedingsstoffen vrij waar de rest van het jaar de mariene natuur van profiteert: van plankton tot schelpdieren en vissen. Soms is het afsterven van de algen echter zo massaal dat er op de bodem van de Oosterschelde lokaal zuurstofarme zones ontstaan. Zo zijn er na de zware algenbloei van 2001 miljoenen kilo’s mossels in de Oosterschelde doodgegaan, verstikt door de afstervende algen.

Eind mei 2008 was de Oosterschelde bedekt met een stevige schuimlaag, het laatste stadium van de algenbloei. Foto: Peter H van Bragt.

In de wereldzeeën komen meerdere soorten Phaeocystis-algen voor. Onze schuimalg is een typische Noord-Atlantische soort, die echter ook al is aangetroffen op de westkust van Alaska en bij Brazilië, Nieuw-Zeeland en Australië. Wereldwijd zorgen deze algen voor ongeveer tien procent van de primaire productie van mariene nutriënten. Dat wil zeggen, de biomassa die in het zoute water door fotosynthese wordt gevormd en een belangrijke basis vormt voor de diverse voedselketens. We hebben het daarbij over circa 4 miljard ton = 4.000.000.000.000 kilogram koolstof die door deze kleine algjes in de oceanen en wereldzeeën in de vorm van biomoleculen wordt vastgelegd. De door sportduikers zo gehate algenbloei is tegelijkertijd dus heel belangrijk voor de natuur.

De bloei manifesteert zich momenteel in extreme vorm, maar we zien nog maar weinig schuim op het oppervlak van de Oosterschelde. Dat betekent dat sportduikers waarschijnlijk nog minstens twee weken last van extreem troebel water zullen hebben. Gelukkig beperkt het verschijnsel zich tot de Ooster- en Westerschelde en de Noordzee. In het Grevelingenmeer en het Veerse Meer komt dit doorzichtverstorend natuurfenomeen niet voor. Daar kunnen sportduikers dus nu naartoe uitwijken voor de beoefening van hun sport. In afwachting van het onvermijdelijke aanstaande einde van de algenbloei en het weer helder worden van de kustwateren.

Tekst en foto’s: Peter H. van Bragt

Dit artikel is uitgebracht door Stichting ANEMOON en met toestemming overgenomen van Nature Today.

Foto: Peter H van Bragt, Stichting ANEMOON

De schuimalg Phaeocystis pouchetti dankt zijn naam aan de enorme schuimlaag die de algen achterlaten op de stranden wanneer ze afsterven – het is net opgeklopt eiwit.

De alg is een eencellig plantje dat met duizenden exemplaren tegelijk bruine, halfdoorschijnende bolletjes met een doorsnede tot enkele millimeters vormt. Een complex natuurfenomeen dat zich jaarlijks manifesteert, maar slechts om de ongeveer vijf jaar massaal toeslaat.
De halfdoorzichtige bolletjes, die de doorzicht van het water belemmeren, worden omgeven door een gelachtig membraan dat uit suikers bestaat die door natrium en magnesium aan elkaar worden gekoppeld. Dit membraan lijkt de alg te beschermen tegen predatie door onder andere dierlijk plankton.

Meestal duurt de bloei vier tot zes weken. Dan zijn de essentiële voedingsstoffen uit het zeewater verdwenen, door de algjes opgenomen en vastgelegd in de cellen. De bolletjes zakken dan naar de bodem, sterven daar af en worden verteerd door onder andere bacteriën. Hierbij komen heel veel eiwitten en andere biomoleculen vrij in het zeewater. Door stroming en golfslag denatureren veel van deze eiwitten. Daarbij vormen ze een stevig vuilwit schuim dat op het water drijft en aanspoelt op de stranden.

In juni is de Dutch Caribbean Shark Week.  En ook dit jaar worden er in Nederland én in de Nederlandse Cariben allerlei leuk en interessante activiteiten georganiseerd.

De vierde editie van Dutch Caribbean Shark Week, een initiatief van het Save Our Sharks project, zal plaatsvinden van 9-17 juni, 2018. De teams van Save Our Sharks in Nederland, Sint Maarten, Saba, Sint Eustatius, Aruba, Bonaire en Curaçao zijn druk bezig met de voorbereidingen voor een vol programma met leerzame en vermakelijke activiteiten, alle met haaien als thema. Alle activiteiten en evenementen zijn erop gericht om aandacht te vragen voor het belang van haaienbescherming, zowel in de Nederlandse Cariben als daarbuiten.

Geplande activiteiten dit jaar zijn o.a. trips om haaien te merken, exposities van haaienfoto’s, lezingen, feestjes, een haaienbootrace, speurtochten, een haaienkunstwedstrijd en extra aandacht voor haaien in diverse dierentuinen en aquaria.

AWARE Shark Conservation Divers 

In Nederland zullen verschillende duikcentra met PADI-instructeurs tijdens Dutch Caribbean Shark Week de AWARE Shark Conservation Specialty Course aanbieden. Kijk op www.saveoursharks.nl/haaiencursusvoorduikers voor deelnemende duikcentra.

Vandaag maakt Duikreporter Pauline duiken die naar meer smaken. Onder water heerlijk scharrelen en zoeken. Er worden zelfs bijzondere ontdekkingen gedaan. 

Datum: 18 mei 2018
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Op deze frisse maar erg mooie dag hebben Petra Smit en ik afgesproken om bij Bergse Diepsluis te gaan duiken. Ik had alles opgeladen: lamp, focuslamp, camera en flitser maar kwam er ’s avonds laat achter dat ik twee lege flessen achterin de auto had liggen. Lekker handig… gelukkig zit er een vulstation vlakbij de duikstek dus is dat probleem opgelost.

Het zicht in de Oosterschelde is op veel plekken nog erg slecht vanwege de algenbloei. Van deze stek weten we het niet, dus besluit ik mijn camera niet mee te nemen en lekker met mijn loep en lamp te duiken. Ik vind dat ook fijn; handen vrij en minder ‘gedoe’, wat onderwaterfotografie voor mij nog steeds wel is, vooral bij ondiepe duiken.

De voshaai is een onmiskenbare haaiensoort door zijn ontzettend lange staart, die even lang kan worden als de rest van zijn lijf. De voshaai gebruikt zijn staart als zweep bij het jagen: wanneer hij door een school met vissen zwemt, zwiept hij met zijn staart en verdooft zo de vissen, waardoor deze makkelijker te vangen zijn. Voshaaien komen voor in alle wereldzeeën en is dus ook een van de weinige soorten die zowel in de Noordzee, als in de Caribische zee zwemt. Maar omdat het een open water soort is, die minder bij de kust voorkomt, wordt hij niet vaak waargenomen.

Wat weet jij nog meer over de voshaai? Laat onder aan deze pagina je reactie achter.

Foto: Save Our Sharks/Wikimedia Commons

Relevante links

Een snorkelmasker – ook snorkelvolgelaatsmasker, volgelaatssnorkelmasker of snorkeling full face mask genoemd – is een masker dat ogen, neus en mond omsluit, zodat de snorkelaar met zijn hoofd in het water kan ademhalen zoals hij dit ook boven water gewend is. Op het masker is een snorkelpijp met een droge top bevestigd waardoor verse lucht in het masker stroomt.

Een snorkelmasker is bedoeld om aan de oppervlakte rustig te snorkelen en NIET om onder water te duiken of intensieve inspanning te leveren.

Relevante links

Test: snorkelmaskers 2017
CO2-opbouw in snorkelmaskers – hoe zit dat?

«Duiken om in te lijsten, met nog een extra gouden randje». Marloes Otten en Frank de Bruin duiken vanuit het Oasis Resort op Bohol. 

Na een relaxte reis met de boot en auto komen we bij Alona Beach. De gezellig drukke straat met restaurantjes en winkeltjes laten we meteen achter on. We gaan door een poort en komen om in een oase van rust : we zijn in Oasis Resort, een treffend gekozen naam! Mooie huisjes om een zwembad heen in een grote, groene tuin. Een heerlijke plek.
Maar duikers als we zijn, zetten we snel onze bagage in het huisje en gaan op zoek naar de duikschool en het strand. Ver hoeven we niet te zoeken. Aan de andere kant van onze rustige oase komen we uit bij de duikschool, die aan de strandkant van het resort staat. Net als de vele restaurantjes en winkeltjes die Alona Beach telt.

Duikplan

Bij de duikschool orden we vriendelijk ontvangen en onder het genot van een kop koffie wordt uitgelegd welke duikmogelijkheden er zijn. En dat zijn er meer dan genoeg! Seaquest Dive Centre heeft meerdere grote en enkele kleine boten, dus dagelijks is er keuze uit diverse trips – van duiken op het lokale rif tot dagtrips naar de iets verderop gelegen riffen en eilanden. Manager Ben raadt ons aan zeker nachtduiken te maken – die zijn spectaculair. We worden nieuwsgierig.

Voor onze eerste duikdag staan de duikplaatsen Snake Island en Pamilacan Island op de planning. Op Cebu werden we al een paar keer verrast door een uit het niets verschijnende zeeslang, die dan toch even het adrenaline-niveau liet stijgen met zijn snelle gekronkel.
De verrassing is er nu af – de naam van de duikplaats zegt al. genoeg Zeeslangen gegarandeerd. We bereiden ons voorbereiden op deze schitterende zwart-wit getekende dieren.

Snake Island

De naam ‘island’ is niet helemaal correct, het is een koraalrif midden in zee dat tot 5 meter onder het oppervlak uit de zeebodem oprijst. Vanwege de ligging in een zeestraat staat hier altijd wel wat stroming. Als we afdalen, komen we precies boven het rifdak uit. Een groot plateau met bont gekleurde sponzen en zachte koralen die op de stroming bewegen. En wij bewegen ons ook al snel over het plateau – dankzij de stroming hoeven we niet zelf te zwemmen, alleen af en toe een beetje bijsturen. Opvallend is de grote hoeveelheid veersterren in allerlei kleuren. Knalgele en oranje sterren bewegen hun armen in de stroming op zoek naar voedsel.

Een schildpad kijkt verstoord op van zijn ontbijt als we voorbijkomen, maar hij heeft zich zo te zien goed klemgezet op de bodem, want hij eet rustig door. Een tweede schildpad duikt op uit het blauwe water en net als ik bedenk dat ze de duikplaats beter Turtle Island hadden kunnen noemen, zien we de eerste zeeslang. Het zijn echt schitterende dieren met de tekening van afwisselende zwarte en witte banden en de glanzende huid. Deze zeeslang lijkt rustig op de bodem rond te snuffelen en beweegt zich langzaam tussen het zachte koraal door. Een mooie slang om eens rustig te bekijken. Terwijl we langzaam wat tegen de stroming in peddelen, verschijnt er plotseling een tweede zeeslang. Mijn kennis over zeeslangen is te beperkt om hun gedrag te specificeren, dus laten we het er maar op houden dat ze het te druk met elkaar hadden om oog voor ons te hebben. Wat ik dan weer niet erg vond!

Vanwege de stroming zijn we in 20 minuten over het rifdak van Snake Island heen. In de luwte van het rif bekijken we de steile wand. Al snel ontdekken we een groen met geel naaktslakje. En als we beter kijken zien we er ineens heel veel.

De zeeslangen blijken vooral van het rifdak te houden – de teller blijft deze duik op 7 staan. De naam van de duikplaats was dus toch wel goed gekozen.

Wandduiken

Vanuit Alona Beach zijn er meerdere marine sanctuaries te bereiken. Balicasag, Pamilacan en Doljo Point zijn in meer of mindere mate beschermde gebieden. Onder meer de lokale duikscholen vechten hard voor bescherming.
De duiken rond Bohol zijn vrijwel allemaal wandduiken, waarbij je in een lichte stroming langs de wand gaat. Vanwege de stand van de maan hebben wij de eerste twee dagen te maken met een wat sterkere stroming, maar vanaf de derde dag is deze verdwenen en kunnen we overal op het gemak rondkijken.

Een uitzondering op de wandduiken is Rico’s Wall bij Balicasag. Tot een diepte van 12 meter is er een breed zandplateau waarop grote koraaleilanden groeien. Een geweldige plek om op je gemak rond te dwalen op zoek naar kleiner leven. En als je zo gefocust bent op kleine dingen, zie je de grote dingen soms bijna over het hoofd.
Op slechts 5 meter diepte staan enkele enorme giant clams op de witte zandbodem. Deze reusachtige schelpdieren hebben de mooiste kleuren en sluiten zich op het moment dat er iets te dichtbij komt – zoals een snorkelaar merkt als hij de schelp wil aanraken. De boodschap ‘handjes thuis’ komt duidelijk over, gezien de paniekerige manier waarmee de man terug naar de oppervlakte schiet. En als hij daar ook nog eens een uitbrander van zijn gids krijgt, voelt hij zich zeker niet beter. ‘Prima’, denken we bij onszelf. Die houdt zijn handen voortaan bij zich.

Na drie mooie duikdagen willen we eigenlijk ook iets van het eiland zien. Voor een duikverslaafde is dat soms een moeilijke beslissing, want dat betekent duiken overslaan. Zeker als je weet dat de walvishaaien in de buurt zijn… Als wij bij Balicasag duiken, worden ze bij Pamilacan gezien, maar als wij daar duiken, zien ze er één bij Pungtod Wall. We kunnen dus net zo goed een dag iets anders doen, dan hebben die walvishaaien ook een dag rust en hoeven ze niet steeds bij ons uit de buurt te blijven.

Tarsier Sanctuary

We brengen een bezoekje aan de highlights van Bohol. Natuurlijk willen we het beroemdste diertje van het eiland zien: een tarsier of Filipijns spookdiertje. Deze diertjes leven nog in het wild, maar omdat het nachtdieren zijn die in de bossen leven, zijn ze vrijwel niet te vinden. Dus gaan we naar het Tarsier Sanctuary.
Samen met een gids lopen we over het smalle paadje tussen de dichte begroeiing. We hoeven eigenlijk niet zelf te zoeken naar het kleine diertje, want het groepje voor ons staat al druk te fluisteren en te fotograferen.
De territoriale diertjes hebben allemaal een eigen plekje, waar ze altijd terugkomen om te slapen. Dit kleine beestje kijkt ons met grote ogen aan, voor hij zich weer omdraait en verder dut.
Tijdens ons korte wandelingetje zien we in totaal vier spookdiertjes. Geweldig om dit diertje gezien te hebben, ook al is het in een sanctuary.

Chocolate Hills

Na de tarsiers gaan we naar de Chocolate Hills. Als echte chocoladeliefhebber kan ik bergen van chocolade natuurlijk niet overslaan. De bijzonder gevormde heuvels rijzen overal in het landschap op. Als het in de loop van het jaar droger wordt, kleuren de heuvels ook echt bruin. Nu zijn ze nog groen, maar vanaf het uitzichtpunt zien we een schitterend landschap.

Loboc Zipline

Nu we de twee grote bezienswaardigheden van het eiland hebben gezien, wordt het tijd voor iets actievers. Nou ja, eigenlijk hoeven we helemaal niet actief te zijn – hangen is genoeg: we gaan naar de grootste zipline van het eiland. Hangend aan een kabel zullen we op grote hoogte twee keer de kloof van de rivier de Loboc oversteken.
Bij het zien van het Nederlandse formaat van mijn buddy besluiten de kleine Filipijnse gidsen hem maar twee harnassen aan te trekken – tot mijn grote vermaak. Het ziet er allemaal grappig uit bij een ander, maar als ik zelf voorover moet gaan liggen en head first in een tuig wordt gehesen, word ik toch wat stiller. We krijgen een zetje en op twee lijnen naast elkaar schieten we naar beneden. Het uitzicht over de rivier met traditionele boten en de kloof met groene wanden is spectaculair. Al snel zijn we aan de overkant. Dat was gaaf!!!! En omdat de makkelijkste manier om terug op het beginpunt te komen weer per zipline is, steken we al snel opnieuw voorover hangend – iets lager dan de eerste keer – de rivier over. Een hartstikke leuke ervaring die we niet hadden willen missen.

Een dag om in te lijsten

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Als we om 16 uur terug zijn op het resort, lopen we snel door naar het duikcentrum. Er is nog plaats voor de nachtduik! Aan het zwembad kunnen we met een drankje nog even bijkomen van onze avonturen om vervolgens toch nog een duik maken.

Het was al een dag om in te lijsten voor de nachtduik gemaakt was. Maar na de nachtduik moet het een gouden lijstje worden. Manager Ben had helemaal gelijk toen hij vertelde dat nachtduiken hier spectaculair zijn.
We duiken op Kalipayan, een lokale duikplaats voor het strand, waar het rif begint. Overdag zijn we hier al eens langs gezwommen omdat we macroleven wilden zoeken. Nu het donker is, is het een totaal andere ervaring. Zodra we onder zijn ontdekken we een zeepaardje in het zeegras. Krabben in alle soorten en maten en met de vreemdste uitdossingen kruipen rond en uit de zandbodem duiken de vreemdste diersoorten op. Als ik een rode kikker op de zandbodem denk te zien zitten, kijk ik eerst op mijn duikcomputer. Hoe diep zit ik eigenlijk? Ik maak tegen cursisten altijd een grapje dat je roze dolfijnen gaat zien als je last hebt van stikstofnarcose, maar knalrode kikkers lijken me ook zo’n signaal… Toch zit ik echt maar op 9 meter diepte. Langzaam zwem ik naar mijn kikker toe. Ik moet echt een paar keer met mijn ogen knipperen voordat ik zie dat de ‘kikker’ slechts de kop is van een aal die verder in de zandbodem begraven ligt. Wat een bizar beest!!!
Het is een nachtduik vol aliens, met mantis shrimp, sea pen, ribbon eels en nog allerlei dingen die we niet thuis kunnen brengen.  Een ding weten we zeker, dit gaan we even laten bezinken en morgen nog eens beleven!

Groot, groter, grootst

Duikend langs de wanden van Bohols duikplaatsen ontdekken we een opvallend grote diversiteit in onderwaterleven. Op één duik zie je al snel vier soorten murenes, verschillende schildpadden en grote scholen vis. Zeewaaiers, zachte koralen, grote sponzen en veersterren geven de wanden kleur en bewegen zachtjes mee op de stroming. De wanden lopen door tot grote diepte, maar je hoeft niet diep om veel te zien. Iedere diepte heeft zijn eigen bijzonderheden en door het heldere water dringt het licht door tot grote diepte.

Bij Doljo Point vinden we verschillende giant frogfish – de een nog groter dan de ander (al is de walvishaai hier inmiddels natuurlijk verdwenen…). Een school sardienen schiet in zilveren flitsen voorbij, gevolgd door een school grotere vis. We zien vlindervissen, vleermuisvis, octopus, naaktslakken.

We zien van alles, maar de walvishaaien blijven ons mijden. Wat een geweldige smoes om hier nog een keer terug te komen!

Alona Beach algemeen

Alona Beach ligt aan de zuidkant van het Filipijnse eiland Bohol.
Er is een vliegveld op het nabijgelegen eiland Cebu, waar vanuit Amsterdam op gevlogen wordt, meestal met een tussenstop in Singapore of Hong Kong. Vanaf het vliegveld ga je per auto naar de haven om de overtocht naar Bohol te maken met de ferry. Op Bohol is het nog een half uur rijden naar Alona Beach op het schiereiland Panglao.

De duikscholen van Alona Beach bevinden zich allemaal langs het strand, net als vele restaurants en bars.

De munteenheid op de Filipijnen is de Filipijnse Peso. Er zijn verschillende pinautomaten in de buurt van het strand en de hoofdstraat.

Kenmerkend voor de meeste duiken zijn steile wanden. Er is een grote diversiteit aan duikplaatsen, variërend van verschillende lokale duiken op het rif recht voor Alona Beach tot de drie marine sanctuaries Balicasag, Pamilacan en Doljo Point. De lokale duiken zijn allemaal slechts enkele minuten varen, de verder gelegen duikplaatsen zijn binnen 30 tot 60 minuten bereikbaar.

Frank en Marloes doken met SeaQuest Bohol. Dit duikcentrum biedt minstens vier duiken per dag aan met verschillende duikplaatsen, waarbij veel rekening wordt gehouden met de wensen van de duikers. Omdat de duikschool meerdere boten heeft, is er altijd een ruime keuze uit duikplaatsen en enkele duiken of een dag vullend duik programma.
Oasis Beach Resort is de bijbehorende accommodatie, hoewel je natuurlijk ook bij SeaQuest Bohol terecht kunt als je ergens anders verblijft. Zoals de naam al aangeeft, is het Oasis Beach Resort een heerlijk rustige oase van huisjes in een mooie tuin rond het zwembad, tussen het strand en de hoofdstraat gelegen. Er zijn twee restaurants, een met een bar aan het strand en een rustiger gelegen restaurant in de tuin van het resort.

Tekst: Marloes Otten
Foto’s: Marloes Otten en Frank de Bruin

Met dank aan: Oasis Beach Resort en Seaquest Dive Centre

Klik hier voor een foto impressie van Panglao, Alona Beach en Bohol.

Ben jij student en woon of studeer je in Leiden? Kom dan naar de BLOWdag van de Leidse Studenten Duikvereniging!

Ben je student? Studeer of woon je in Leiden? En kun je daarnaast ook nog eens duiken*? Dan zou de Leidse Studenten Duikvereniging (LSD) zomaar wat voor jou kunnen zijn! Speciaal voor jou organiseert LSD op 2 juni een voorjaarsduikdag om kennis te maken met de vereniging.

Een groep LSD’ers zal die dag afreizen naar het Nederlandse duikersparadijs Zeeland voor een ouderwetse BLOW-dag: Buiten Lekker Onder Water. Geen zorgen, we zullen nuchter te water gaan. Zin om mee te gaan? Vul dan het aanmeldformulier in!

Het plan de campagne:
– 9:30u Verzamelen op LSD (Zijlstroom 75 te Leiderdorp, gratis parkeren) en vertrekken
– Briefing + Duiken Frans Kokrif
– Lunchen en flessen vullen
– Briefing + Duiken Nieuwe Kerkweg
– Terugrijden
– Gezamenlijke maaltijd**

Heb je materiaal nodig dan kunnen wij je daarmee helpen. Bij veel animo zullen externe duikers met eigen materiaal en/of eigen vervoer voorrang krijgen. Aanmelden kan tot en met 31 mei. Na aanmelding hoor je meer over de definitieve planning.

Vragen over je aanmelding of dit formulier? Stuur een mailtje naar introductie.LSD@gmail.com.

Deze duikdag zelf is gratis en vrijblijvend, de brandstofkosten worden per auto verdeeld onder de inzittenden. Maaltijden, materiaalhuur en flesvullingen zijn voor eigen rekening.

* = Met deze duikdag kun je alleen mee als je al een duikbrevet hebt. Zou je er graag een willen halen? Zoek ons dan op tijdens de EL CID-week (13-17 augustus) en laat je informeren over de mogelijkheden.
** = alleen als je daar zin in hebt natuurlijk!

Wil je meer weten over deze actieve verenging? Neem een kijkje op de website!

Een impressie van Panglao, Bohol, Filipijnen – boven en onder water.

Klik op een foto om deze groot weer te geven en de diavoorstelling te starten.

Met dank aan: Oasis Beach Resort Bohol en Seaquest Dive Centre

Foto’s: Frank de Bruin, Marloes Otten

Wie maakte de winnende foto in de Bonaire fotowedstrijd 2018? De shortlists zijn bekend. Je kunt nu stemmen op je favorieten in de categorie Onderwaterleven én de categorie Duikers/snorkelaars.

Foto: Edwin van der Sande

Honderden foto’s kregen we binnen voor de Bonaire fotowedstrijd 2018, die DuikeninBeeld en Toeristenbureau Bonaire dit voorjaar organiseren. De vakjury heeft dan ook een hele kluif gehad om de shortlists in de categorie Onderwaterleven en de categorie Duikers/snorkelaars te bepalen. En natuurlijk ook om een overall winnaar (fotoserie) te kiezen die binnenkort naar Bonaire gaat en daar een fotoserie zal maken!

Stemmen!

Wie de uiteindelijke winnaar in de  de categorie Onderwaterleven en de categorie Duikers/snorkelaars worden, bepaal jij! Wij willen graag van jou weten welke foto’s in de beide categorieën je favorieten zijn! Stemmen* kan tot en met 3 juni! De makers van de beste foto krijgen een prachtige Chromaluxe afdruk van hun foto.

De winnaars worden bekendgemaakt in de week van 4 juni. Tegelijk zal de vakjury onthullen welke fotoserie (categorie Overall) als beste uit de bus komt.

*Als je meer dan één foto mooi vindt, mag je op meerdere foto’s stemmen. Maar… als bijvoorbeeld een huisgenoot of collega gebruikmaakt van internet via hetzelfde IP-adres en op dezelfde foto’s wil stemmen, dan lukt dat niet. In dat geval zou de tweede stemmer bijvoorbeeld via 3G of 4G op een mobiel apparaat kunnen stemmen. Deze IP-beperking is ter beveiliging tegen bots.

KLIK HIER EN STEM OP JE FAVORIETE FOTO’S
VAN ONDERWATERLEVEN

KLIK HIER EN STEM HIER OP JE FAVORIETE FOTO’S
VAN DUIKERS/SNORKELAARS

Een wrak vol met goud, zilver en edelstenen! Drie jaar geleden werd het gevonden en nu is bekend wat de waarde van de lading is. Een duikersdroom?

Het Spaanse galjoen San José zonk op 8 juni 1708 voor de kust van Colombia in een gevecht met Britse schepen tijdens de Spaanse Successieoorlog. Pas drie jaar geleden werd het wrak teruggevonden en deze week is waarde van de lading bekendgemaakt: ruim 14 miljard euro, volgens de huidige maatstaven.

De San José maakte deel uit van de Zilvervloot. Schepen van deze vloot vervoerden kostbaarheden vanuit de Spaanse koloniën in Amerika naar Spanje. Toen het schip zonk, was het dan ook beladen met goud, zilver en edelstenen.

Het schip was net onderweg terug naar Spanje toen het in een fel gevecht met de Britten verwikkeld raakte. Na een explosie zonk het schip. Slechts enkele van de 600 bemanningsleden overleefden de ramp. De lading verdween samen met het scheepswrak naar de bodem van de zee, op ruim 600 meter diepte, en ligt daar nog steeds.

Dolfijnen

In 2015 werd het wrak teruggevonden. Aan de hand van foto’s van de kanonnen van het schip, waarin dolfijnen zijn gegraveerd, kon het wrak geïdentificeerd worden. Waar het wrak ligt, wordt niet bekendgemaakt.

Sinds de vondst is uitgebreid onderzoek gedaan naar de lading en werd de waarde uiteindelijk geschat op ruim 14 miljard euro.

Verschillende landen en bedrijven strijden sinds de vondst met elkaar over het eigendomsrecht. Een paar weken geleden bemoeide ook de UNESCO zich ermee. De organisatie riep Colombia op om het wrak niet commercieel te exploiteren.

Bron: NOS.nl

De tijgerhaai is voor de meeste mensen makkelijk te herkennen door zijn opvallende uiterlijke eigenschappen: een stompe snuit en tijgerachtige strepen op de zijflanken. Je kunt de soort vinden in een grote verscheidenheid van habitats in gematigd warme wateren. Het is een goed aangepaste jager die alles eet wat lokaal overvloedig is, makkelijk te vangen, of makkelijk te verteren. Het dieet van tijgerhaaien is dan ook een van de meest diverse. Hun prooi bestaat doorgaans uit beenvissen, andere haaiensoorten, roggen, zeeschildpadden, zeevogels, zeehonden, dolfijnen, zeeslangen, octopussen en inktvissen, krabben, kreeften, schelpdieren en kwallen.

Wat weet jij nog meer over de tijgerhaai? Laat je reactie onder aan deze pagina achter.

Foto: Save Our Sharks/Wikimedia Commons

De Toolenburgerplas komt weer tot leven. Nu de temperatuur oploopt, is er steeds meer te zien. Duikreporter Bas Brand laat je meegenieten van het onderwaterleven in deze mooie plas.

Datum: 19-05-2018
Duiklocatie: Toolenburgerplas

Behalve snoeken, baarzen, paling en zelfs steur is er ook snoekbaars te zien.

De eieren zijn al uitgekomen, dus de snoekbaars zal zijn plaats weer snel verlaten.

Het zicht is nu nog uitstekend, al zal binnenkort ook hier de algenbloei voor verminderd zicht gaan zorgen. Gelukkig zorgen de algen voor een gezonde plas en moeten we het ongemak er gewoon bij nemen.

Muziek: Dexter Britain

Een andere windrichting kan voor een plas grote gevolgen hebben. Duikreporter Berthold Raadsen duikt in de Spiegelplas nadat de wind gedraaid was.

Datum: 15 mei 2018
Duiklocatie: Spiegelplas

De wind is gedraaid van Noord Oost naar Noord. Dat heeft twee voordelen voor Spiegelplas Ballast Nedam: De algenbloei wordt naar Blijkpolder gestuwd en helder ( maar fris) water komt naar boven. Dus Spiegel wordt het! Nomen en ik gaan op de steiger te water en naar links. Het is inderdaad helder, op de heenweg zie ik geen ander leven dan deze “zoetwatergorgelpijpje” die kolonies hebben gevormd op de ankerkettingen van het zwemgebied daar.

Op de terugweg hoog langs de kant op een meter of twee diep. Daar de spiegelende Spiegelplas in optima forma van onder naar boven. Gele en groene algpartijen wisselen elkaar af. Luchtbellen die het geheel in wonderlijke vormen omhoog trekken/stuwen en de spiegeling in het wateroppervlak van onder naar boven.

Het tweede leven van vandaag: een jagende fuut. Wat ver weg, wat bleekjes, maar toch!

Groene algen die als engelen omhoog staan……………….. en zich spiegelen in de omgeving.

Groene algen die de wateroppervlakte een “plafond” laten lijken…………….

Tis gewoon maar Spiegelplas, een spiegelende Spiegel. Wij (Nomen en ik) worden er bijna melancholisch van.

Weet je dat je op Bonaire symbolisch een schildpaddennest kunt adopteren? Zo help je mee aan de bescherming van de zeeschildpadden.

Nesten van schildpadden zijn kwetsbaar, net als de jonge schildpadjes die hun weg naar de zee zoeken. Sea Turtle Conservation Bonaire (STCB) probeert de schildpadden (in wording) de nodige bescherming te bieden. En daar kun jij met je bedrijf of club (of zelf) bij helpen. ‘Adopt-A-Nest’!

Met een donatie van 600 dollar help je om deze voor Bonaire iconische dierensoort te beschermen! Je investeert in een duurzame toekomst voor de zeeschildpadden. Als dank zal STCB je bedrijf of club noemen in de sociale media, nieuwsbrief en andere uitingen. Je krijgt een Adopt-A-Nest-certificaat en de naam en/of logo van het bedrijf of de club worden vermeld op STCB’s Nest-O-Meter.

Wil je meer weten of symbolisch adopteren? Klik hier!