De eerste duik van de dag laat duikreporter Leendert Smit zijn grote fotocamera op de kant om met zijn compacte videocamera onder water te gaan. Een duikreport met foto’s en video van Leendert deze keer!

Datum: 5 mei 2018
Duiklocatie: Zeelandbrug – Zeeland

Jawel lieve lezers, het wordt een beetje saai. Opnieuw een verslag van een duik bij de brug. Wat zeg ik? twee duiken bij de brug.
Het is om 07:00 HW en dat zou betekenen dat het wel heel vroeg dag wordt. Goede raad is duur. De LW kentering is rond 13:00 maar dan wordt het vast mega druk.
Waarom niet beginnen met een drift duik na HW en dan wachten tot de LW kentering voor duik 2? Zo gezegd zo gedaan.

De eerste duik blijft het zware en volumineuze onderwaterhuis in de auto liggen en pak ik de sealife Micro HD camera. Lekker compact en licht van gewicht. Samen met een 4-tal duikers uit het oosten des lands daal ik de trap af. Als ik mijn hoofd onder water steek zie ik het direct. De algenbloei lijkt op gang gekomen te zijn. Het zicht is bij HW natuurlijk altijd al wat minder maar nu is het ronduit slecht. Ik laat mij om de pijlers zakken en al snel zie ik een botervisje, noordzeekrabben en veel heremietkreeften. Een kluitje harlekijnslakken is helaas wat te klein voor de optiek van dit cameraatje (ondanks de macro voorzetlens). Dan valt mijn oog op een aantal sepia stokjes, hier kennelijk nog niet zo lang geleden geplaatst. Het zou natuurlijk mooi zijn als er nu ook sepia’s in de buurt waren. Plotseling wordt ik aangestaard door een groot bruin oog.

Een pijlinktvis hangt vlak voor mijn masker en kijkt me verwonderd aan. Zenuwachtig breng ik de micro HD in de aanslag maar het beest schiet geagiteerd van links naar rechts door het beeld. Met dat slechte zicht er nog bij richt ik de camera maar zo’n beetje en hoop er het beste van. Na een minuut of 10 is de pijlinktvis verdwenen en wordt het tijd verder te driften. Mijn manometer gaat ook richting 50 baar dus geleidelijk ga ik langs de blokkenwand omhoog. Tot mijn verbazing ben ik nog geen 30 meter bij de pijlers vandaan. De westelijke trap is nog een behoorlijk eindje zwemmen al kan ik mij natuurlijk gewoon daarheen laten drijven. Maar een goede workout is nooit weg dus ik probeer tegen de stroom de oostelijke trap te bereiken wat eigenlijk best makkelijk gaat.

Zo, laat nu de grote stroom duikers maar komen. Die pijlinktvis is binnen! De parking begint langzamerhand vol te lopen maar zo druk als verwacht wordt het toch niet. Wel zie ik Marion Haarsma en Ron Offermans rond scharrelen. Ook op zoek naar mooie slakjes natuurlijk.

Misschien iets te vroeg ga ik weer te water. Het stroomt nog behoorlijk en het zicht is marginaal beter. De ‘usual suspects’ komen weer voorbij: slanke waaierslakken, botervis, zeedonderpad, heremietkreeft(veel!) en Tubularia.

Ik ben al weer bijna terug bij de trap als ik een harlekijn slak spot. Hij zit er ideaal bij al moet ik mij wel tussen 2 stenen wurmen. Het was weer een top duik.

Tafelkoraal met een onscherpe achtergrond, dat was het doel van de techniek ‘spinning’. Sander van der Heijden, die in mei bij ons ‘in beeld’ is, probeerde het en legt uit hoe de foto tot stand kwam.

In het artikel ‘Sander van der Heijden in beeld’ benoemde ik het al: ‘wil je groeien in je fotografie, lees dan zoveel mogelijk (boeken en internet) en probeer ook zelf zoveel mogelijk uit’. (Nieuwe) Technieken kan je vaak weer toepassen op een ander onderwerp of in een andere setting. Met soms verrassende resultaten!

In het boek ‘Underwater Photography Masterclass’ van de bekende onderwaterfotograaf Alex Mustard las ik over ‘Panning and Spins’. Letterlijk vertaald: ‘Meetrekken en draaien’. Twee aparte technieken die een geplande bewegingsonscherpte in een foto brengen. Bij spinning stond een foto afgebeeld van buissponzen die recht van boven gefotografeerd waren. De bodem eronder en eromheen was onscherp geworden door het draaien van de camera en een aanpassing van de stand van de flitsers. De flitsers staan hierbij naar binnen gericht zodat het onderwerp belicht wordt (als het ware bevroren) en de ondergrond niet.

Dat wilde ik graag zelf proberen. De praktijk bleek echter minder eenvoudig dan het stukje tekst. Afgelopen jaar ging ik mee met de Photo Experience van Dive and Travel met Edwin van der Sande. Op het huisrif van Murex Dive Resorts op het eilandje Bangka kwam ik dit groot stuk tafelkoraal tegen. Iets los van de bodem leek mij dit een ideaal onderwerp om dezelfde techniek op toe te passen.

Enkele duiken verder met elke keer even proberen kreeg ik het toch onder de knie en kon ik dezelfde foto’s produceren van buissponzen met een onscherpe bodem. Missie geslaagd, weer wat geleerd! Een ander onderwerp met dezelfde techniek geeft een ‘anders dan anders’ resultaat van een tafelkoraal. Het resultaat spreekt wat mij betreft voor zich, gelukt!

Sander van der Heijden is deze maand ‘in beeld’ op DuikeninBeeld. Klik hier voor meer foto’s en het verhaal van deze fotograaf.

Het verhaal achter de foto
Dat beelden vaak meer zeggen dan duizend woorden, staat buiten kijf! Maar soms kan het verhaal het beeld versterken. In deze serie vertellen onderwaterfotografen het verhaal achter de foto – hun beleving of de techniek!
Heb jij ook zo’n foto met een mooi verhaal? Plaats de foto in je album in de fotogalerie en stuur een mailtje naar redactie@duikeninbeeld.tv met het verhaal. Een selectie van de verhalen zal worden geplaatst op DuikeninBeeld. Nog geen eigen album, registreer je, upload een foto en je hebt een eigen album.

Ben jij geïnteresseerd in de natuur onder water en wil je niets liever dan meer weten? Volg een cursus bij expert Peter H. van Bragt.

Expert Peter H. van Bragt geeft ook in 2018 weer diverse cursussen onderwaterbiologie in Zeeland. Een geweldige manier om de natuur onder water beter te leren kennen!

De multiculturele samenleving van de Nederlandse kust – 25 tot en met 28 mei

Maak op een originele wijze kennis met de Nederlandse mariene biodiversiteit. Met lezingen, themaduiken, nabesprekingen en interactieve sessies maak je kennis met de diversiteit van onze zeedieren en wieren. We beginnen met de autochtone soorten. Vervolgens kijken we naar de eenwording van Europa en de gevolgen van klimaatverschuiving. Tenslotte komen de exoten aan bod in het thema mondialisering.

De Nederlandse zeenaaktslakken – 15 tot en met 18 juni

In deze cursus komen alle Nederlandse zeenaaktslakken aan bod en besteden we veel aandacht aan het herkennen van de soorten, hun anatomie, eetgedrag, voortplanting, hoe je ze op een fraaie manier en biologisch verantwoord kan fotograferen en nog veel meer. Met speciaal aandacht voor de nieuwe soorten die de laatste jaren aan onze faunalijst zijn toegevoegd. Dus ‘everything you want to know about de Nederlandse zeenaaktslakken…… en veel meer!’

De Nederlandse zeenaaktslakken – 14 tot en met 17 september

Programma net als de cursus van 15-18 juni.

Het programma van de cursussen bestaat uit: lezingen, determinatiepractica en/of andere interactieve cursusonderdelen. Afhankelijk van de weersomstandigheden worden er tenminste 3 tot maximaal 5 themaduiken gemaakt met nabespreking. De duiken worden zowel in het Grevelingenmeer als in de Oosterschelde gemaakt. De cursussen starten rond 20:00 uur op vrijdagavond en worden op zondag tegen 16:00 uur afgesloten met de uitreiking van een certificaat.
De cursuslocatie is zonder bijbetaling ook beschikbaar voor de overnachting op zondag.

De kosten per cursus en wat krijg je daarvoor: € 175, dit is inclusief digitale hand-outs van alle lezingen, twee of naar keuze drie overnachtingen in een groepsaccommodatie van de ‘De Witte Boulevard’ in Renesse, 2x een riant ontbijt, 2x lunch en diner op zaterdagavond, excl. drankjes. Voor al deze cursussen is slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar.

Vragen en aanmelden

Heb je vragen of wil je je aanmelden? Stuur een mail naar Peter van Bragt op phvanbragt@kpnplanet.nl.

Ter gelegenheid van Wereld Oceanendag zal Nanja van den Broek, wereldrecordhoudster Variable Weight, op 7 juni in het Omniversum een lezing houden. Aansluitend wordt de film Great White Sharks vertoond.

Nanja schreef in oktober 2015 historie toen zij op één ademteug naar een diepte van 130 meter dook. In Omniversum vertelt ze onder meer over haar sport freediving en over haar geliefde dier, de haai. Door haar sport zag Nanja diverse plekken in de oceanen veranderen. Door de vervuiling wordt de haai bedreigd. Daarom zet Nanja zich actief in voor de Plastic Soup Foundation. Ze is ook onderdeel van de My Little Plastic Footprint App. Met de app en diverse activiteiten vraagt ze aandacht voor de Plastic Soup en wil ze mensen bewegen hun eigen steentje bij te dragen. De Plastic Soup Foundation is 7 juni ook aanwezig in Omniversum om meer informatie te geven.

Na de lezing wordt de film Great White Shark vertoond.

Tickets voor de lezing en film (12,50 euro) zijn te koop via shop.omniversum.nl.
De lezing begint om 19 uur.

Net terug uit de Rode Zee duikt duikreporter Dirk Van den Bergh het Zeeuwse water in. Het verschil in zicht is aanzienlijk. Toch weet hij weer mooie beelden mee naar de oppervlakte te nemen.

Datum: 04-05-2018
Duiklocatie: Zeelandbrug

Mijn eerste duik in Zeeland na Dahab … Mirjam van der Sanden verjaart vandaag en dat wordt traditiegetrouw aan de waterkant gevierd! We zijn met negen van duikclub Argonauta aanwezig. Zeven ervan gaan duiken … onpaar dus …

Van duikers die buiten de kentering gedoken hebben vernemen we dat het zicht heel slecht is: de algenbloei is er. Wat is slecht? Twee meter? Nee minder … Eén meter? Nee minder … Oeps! Zeker geen omstandigheden om met zijn drieën te gaan duiken: dan ben je zo iemand kwijt. Ik besluit om solo te gaan. Het is de eerste keer dat ik dat bij de Zeelandbrug ga doen, maar na 43 duiken daar ken ik mijn weg er wel. Eerst een grondige self-check: dubbel kompas, dubbele lampen, dubbele kranen, dubbele computer (extra bril laat ik langs de kant: ik heb al eens uitgetest dat ik met de lenzen die ik in heb onder water kan blijven zien zonder bril, zonder dat mijn ogen beginnen te pikken), voldoende lood, voldoende lucht en … na het voorval in Dahab … controle van mijn trimvest!

Om 12.06 uur ga ik onder. De LW kentering is om 12.43 uur. Waar is de bodem? Het zicht is inderdaad slechts een halve meter!
Ik daal schuin links af, van blok tot blok, met mijn neus als het ware tegen de bodem, tegen de stroming in. Ik kom de oude sepiastokken tegen, dus ik zit mooi op de geplande route. Ik ga niet dieper dan 10 meter, zodat ik ten alle tijde terug naar de oppervlakte kan. Daarna laat ik me meevoeren met de stroming, die ondertussen nog maar miniem is, en stijg terug naar 6 meter langs de rotswand: op deze diepte moet ik de pijlers tegen komen bij laag water. Ja hoor! Ik ga rond de pijler en daarna langzaam naar boven om na 66 minuten en met 61 bar over mooi bij de trap uit te komen. Een geslaagde soloduik!

Maar heb ik iets gezien? Ja hoor, maar wat een contrast tegenover mijn duiken in Dahab vorige week! Het was echt zoeken met de lamp naar iets van leven. Ik hoopte veel slakjes te zien, maar zag er niet één! (de anderen zagen er volop … Bas zelfs zeven soorten!). Ik kom alleen de eitjes van de vlokslak tegen … Wel blijf ik een hele tijd een zonderlinge kwal bestuderen: nooit eerder zag ik zo’n exemplaar. Zelfs op de beelden erna kan ik haar niet plaatsen. Indien iemand weet welke kwal dit was hoor ik het graag!

Verder ben ik al blij met enkele krabbetjes, hermietkreeftjes en Ruthensparrsgrondels

Er zitten wel opvallend veel zeesterren. Eéntje staat rechtop en is, veronderstel ik, zaad aan het lozen! Toch weeral een bijzondere waarneming. Ik blijf er een hele tijd bij hangen.

Bij de pijlers staan er veel kokerwormen en de tubularia zijn massaal aanwezig.

Boven water is het prachtig weer en als ik naar de blauwe lucht kijk is er helemaal geen contrast meer met Dahab …

Na de duik vieren we uiteraard de verjaardag van Mirjam! Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria …

Deze keer zéker de settings van de video op HD1080p zetten … anders zie je nóg minder!

Vind jij het milieu ook belangrijk? Dan heeft Project Baseline jou nodig!

Vanuit Duikcentrum de Aalscholvers uit Tilburg werd in 2013 voor het eerst de gezondheidstoestand van de Nionplas te Raamsdonksveer in kaart gebracht, middels het project Project Baseline Nionplas. Dat project krijgt een vervolg: op dinsdag 15 mei wordt een startmeting van het zicht gedaan en op zondag 3 juni wordt er een clean-updag georganiseerd.

De Nionplas betekent veel voor het duikteam van De Aalscholvers. Er wordt vaak en graag gedoken in verband met goed zicht, gevarieerd onderwaterleven o.a. bijzondere planten, diversiteit aan vissen en een prettig bodemverloop. De afgelopen twee jaar is de toestand onder water niet meer structureel gemeten, des te nieuwsgieriger zijn we naar de huidige toestand. Vanaf mei worden daarom diverse activiteiten gepland om de veranderingen te (kunnen) monitoren. Op structurele basis zullen we de onderwaterwereld blijven observeren en registreren. Doe jij mee?

• 15 mei, 20 juni en 17 juli vinden maandelijkse Project Baseline Nionplas-dagen plaats. Help jij mee om elke maand de Nionplas verder in kaart te brengen? Kom dan om 19:30 naar de Nionplas!
• 3 juni gaan we in samenwerking met Gemeente Geertruidenberg een clean-up dag organiseren waarbij we onder water en boven water het afval verzamelen en opruimen. Wil jij je steentje bijdragen? We starten om 09:30 uur op de parkeerplaats van de plas. Meld je aan via het evenement op facebook: https://www.facebook.com/nionplas/ Ook niet-duikers zijn welkom!

Ben jij nieuwsgierig geworden en wil je meer weten?
Alles over Project Baseline en Project Baseline Nionplas vind je op onze website.

Duikreporter Berthold Raadsen duikt onder aan het ‘einde van de wereld’ en zoekt de overeenkomsten en verschillen met het leven in de Nederlandse wateren.

Datum: 25 Januari 2008
Duiklocatie: Isla H, Ushuaia, Argentinië

Centollo’s mogen dan echt groterikken zijn………….ook hier is het de wet der natuur die regeert: Eten een gegeten worden. Deze centollo wordt (en el acto/ op dit moment) met smaak soldaat gemaakt door soortgenoten, en hier specifiek door spinkrabben en galathea”s

Als afscheid van de “hooiwagenkrabben”  een die me aanstaart van de rand van een kelpblad. Het is een harige. mooi van lelijkheid. Eeven later gaat hij er heel snel vandoor en gaat onder kelp en is niet meer te vinden.

Ook hier blauwe zeesterren, deze in een langdurige krachtinspanning om op te iets op slurpen dat wij niet kunnen zien.

Nog zo’n zeester, maar dan anders, een “ganzevoet” althans zo heet hij in west Noorwegen, hier is ie groter, maar leuk is ie.

De zakpijpen zijn groot hier, veel groter dan bij ons. Veel begroeider ook. Veel kleuriger ook.

Tja zakpijpen zijn er in alle soorten en maten. Maar we houden het bij deze. Aflevering 4 gaat over slakken, we verhuizen hierna naar Isla Oriental, dat is het slakkenparadijs van Ushuaia volgens Carlos.

De walvishaai is de grootste haai- en vissoort ter wereld en zwemt over grote afstanden door alle tropisch gematigde wateren van de wereld. Gemerkte walvishaaien hebben afstanden afgelegd van wel 2000 kilometer in twee maanden. Walvishaaien zijn levendbarende vissen die tot wel 15 meter lang kunnen worden. Over hun voortplanting is verder nog zeer weinig bekend. De walvishaai voedt zich verrassend genoeg alleen met minuscule zeediertjes, zoals plankton, kleine schaaldieren en kleine visjes door een grote slok water naar binnen te zuigen en vervolgens te filteren.

Wat weet jij nog meer over de walvishaai? Laat je reactie onder aan deze pagina achter.

Foto: Save Our Sharks/Wikimedia Commons

De Oosterschelde Boven Water gaat weer van start. Duikreporter Carla van Westing en de andere organisatoren verzamelen hiervoor onderwaterleven dat ze aan het publiek laten zien. Daarna wordt het weer teruggezet.

Datum: 6 en 8 mei 2018
Duiklocatie: Zeelandbrug

We spreken voor de eerste verzamelduik af bij de Zeelandbrug, omdat iedereen al in Zeeland is. Dan is terug naar Zoetersbout rijden een beetje jammer.
We gaan er in als iedereen er al bijna uit is. Het water ziet er erg rustig uit en dat is het ook. Alleen is het zicht door de bloei wel tot aanzienlijk minder dan we allemaal graag zien.Maar al met al verzamelen we erg leuke dingen en hebben we prachtige bakken, waar een heleboel mensen van genieten. Wat een geweldig begin van ons nieuwe seizoen.

Omdat het zulk ontzettend lekker weer is, besluit ik om dinsdag nog een keertje naar de brug te rijden. Gewoon even lekker snuffelen en kijken wat er allemaal te vinden is.
En dat is een hoop. Wat een heerlijke duik. Ik kom weer vroeg aan en er staan op de doordeweekse dag gewoon een stuk of 10-12 auto’s. Het water is een spiegeltje, geen rimpeltje, ook niet om de pijler. Dat lonkt!

Ik kleed me om en ga naar de waterkant. De bloei zit er natuurlijk nog in, maar door de bloei heen is het zicht echt goed. Lekker snuffelen dus. Ik begin met wat schattige heremietjes en leuke kleine donderpadjes. Alles ligt en zit vredig op de stenen en oesters. Een stukje verder vind ik een Polycera quadrilineata (Harlekijnslakje), wat een dotje. Ik zwem door tot achter de pijler om verder te snuffelen. Ik vind een heleboel Microchlamylla gracilis (slanke waaierslakken), wat zijn die toch mooi, en zo ontzettend veel. En grote ook.

Maar qua maat niets vergeleken met de Geitodorissen planata (millennium wratslakken) die ik vind. Wat een plakkaten, geweldig. En dan de Aeolidia’s papillosa (grote vlokslakken), ook al zo enorm groot, ik geniet echt met volle teugen.
Na deze 4 verschillende slakken ga ik in de Zeecypres nog op zoek naar de Cuthonella concinna (zilverblauwe knotsslak). Ik schijn met mijn lamp langs alle pluimen. Als er eentje in zit, dan schittert die wel in het licht. Uiteindelijk vind ik er eentje, denk ik. Maar als ik goed kijk, zie ik dat de cerata vertakt zijn. Dit is een juveniele Dendronotus! Jippie, dat is lang geleden dat ik die gezien heb. Hij is nog spierwit, zo heb ik ze nog nooit gezien. En ook wel klein. Wat ontzettend leuk, dit maakt mijn duik helemaal af.
Ook de foto’s zijn best leuk geworden, ondanks het pilotlampje dat vanzelf aangaat en weer vanzelf uitgaat……en daarna vol zout water zit. Wel kun je goed de bolletjes alg zien, vind ik best wel leuk eigenlijk.

Ik ga dan ook met een ongelooflijk voldaan gevoel terug naar de trap. Wat een bofkont ben ik vandaag. Heel de terugweg zit ik na te genieten. Wat heb ik toch een mooie hobby.

De eerste wedstrijdperiode van het ONK Onderwaterfotografie 2018 zit erop. Hoe is het de onderwaterfotografen van het DuikeninBeeld damesteam vergaan? Ester vertelt.

Lia van Nieuwenhuizen

Na de workshop van Peter de Maagt heeft iedereen weer nieuwe ideeën en inzichten gekregen en die willen we dan ook meteen uitvoeren!
Hoewel een aantal van ons heeft afgesproken om samen te duiken en er desondanks geen duikstekken aan elkaar zijn doorgegeven, staan we onverwacht met vier dames bij de vroege hoogwaterkentering van de Zeelandbrug. Allemaal gaan we met een macro-opstelling het water in.
De sets worden opgebouwd, we checken bij elkaar of de verplichte controlefoto gemaakt is, en we gaan richting de waterkant. De berichten over het zicht zijn niet al te best, maar we gaan er voor!

Macrozicht

Zo op het eerste gezicht ligt de Oosterschelde er prachtig bij op deze zonovergoten, zomerse maandag. Helaas blijkt het aan de waterkant andere koek te zijn. De berichten over algenbloei zijn ook aan ons niet voorbij gegaan en zijn heel erg waar. Het zicht is ronduit slecht! Toch laten we ons niet kennen en gaan we het water in. Her en der worden duiktijden en routes afgesproken en ik duik onder met mijn buddy. We hebben afgesproken om bij elkaar te blijven maar met dit zicht valt dat niet mee. De algenbloei is zo sterk dat je de bloei gewoon voelt in de stroming. Het lijkt wel een nachtduik in plaats van een dagduik. Maar voor mijn macro-idee moet dit kunnen en dus duiken we stug door (hoewel ik wel even twijfel, eerlijk is eerlijk).

Marloes Otten

Door de stroming en het zicht zijn we al snel onze oriëntatie kwijt. We gaan even naar boven, ook om door te spreken wat we gaan doen. We besluiten boven water naar de pijler te zwemmen en daar opnieuw af te dalen in de hoop dat ik daar iets vind om te fotograferen. Dat plan pakt wel goed uit. Ik ga aan de slag en het lukt me zowaar om de algenbloei zo veel mogelijk uit mijn foto’s te houden. Mijn buddy gebaart na een poosje dat hij eruit gaat. Ik geef aan dat ik nog een paar foto’s maak en dan ook kom. Als ik na een dikke 50 minuten aan de oppervlakte kom, zijn Mieke en Sandra net uit het water. Ook zij balen van het slechte zicht.
Marloes heeft aangegeven dat ze langer onder water blijft, dus die scharrelt nog ergens rond op zoek naar het ideale onderwerp. Ik doe mijn set uit en kijk nog even snel naar mijn foto’s – ik ben wel tevreden met wat ik nu heb maar de rest van de dag zal moeten bepalen of het wel of niet inleveren wordt. Daarna loop ik terug naar het water om te kijken of Marloes al boven komt. Zij verschijnt net bij de trap.

Angelique van Oorschot

Beter zicht?

Lia en Angelique duiken op andere plekken en er wordt via de groepsapp gevraagd waar ze zitten en hoe het daar is. Maar ook bij hen is het zicht slecht en gaat alles niet helemaal zoals gepland.
We praten na en bespreken de rest van de dag met elkaar. Mieke en Sandra gaan dan op weg naar hun tweede duikstek en Marloes en ik drinken thee in de zon bij de brug. Het is dan wel een wedstrijddag maar ook relaxen hoort erbij.
Ik ga in ieder geval nog wel voor een tweede duik, voor Marloes is dat tijdtechnisch vandaag niet mogelijk. De rest heeft vandaag ook nog meerdere duiken op de planning staan.

Duik twee

Mijn buddy en ik rijden naar onze tweede duikstek waar ik eerst nog even alleen het water in ga met de bedoeling om te kijken of ik iets voor het thema kan vinden. Ik ga op zoek naar mijn onderwerp, waar ik meerdere kanten mee op kan.

Sandra Boerlage en Mieke Noordanus

Het eerste idee lukt niet zoals ik het wil, dus op naar de tweede optie. Die lukt wel en als ik onder water mijn foto’s terugkijk, ben ik tevreden. Als de foto’s er op de laptop ook goed uitzien, heb ik al twee categorieën om af te vinken! Dat zou een mooi begin zijn.

Maar na twee duiken is het eerst tijd voor een siësta in de zon. Nieuwe energie opdoen voor duik 3!
Via de groepsapp zie ik berichten van de anderen, het zicht is overal minder goed dan op zondag, wordt er aangegeven. Op veel plekken waar wij duiken, wordt ook gevaren zoals in de Grevelingen en het Veerse Meer en omdat het minder waait dan de dag ervoor, varen meer bootjes op de motor met als gevolg meer stof. Ook de bloei draagt niet bij aan goed zicht.
Toch besluit ik dat er nog een derde duik moet komen. De groothoek gaat erop, ondanks het mindere zicht. Maar kijken of het wil lukken. Samen met mijn buddy ga ik het water weer in. Ik zie meteen dat het zicht weer minder is dan tijdens mijn eerste duik op deze plek, dat is jammer. Uiteindelijk maak ik nog wel wat foto’s en zien ze er zo op het eerste oog best goed uit.
Na een poosje houden we het voor gezien en gaan we het water uit, omkleden en richting huis, tijd om de foto’s te beoordelen!

Ester van den Doel

  Final check

Na het spoelen van de spullen en een welverdiende douche bekijk ik mijn foto’s. Ook op de laptop zien ze er goed uit en ik besluit ze in te gaan sturen. Ik geef dit door aan mijn medeteamleden en er blijken er meer te zijn die foto’s in gaan sturen, we gaan lekker! Hopelijk kunnen we op deze manier al een aantal categorieën afvinken. Een aantal van ons duikt meer deze week, dus hopelijk komen daar nog meer mooie foto’s uit – voor het team of voor de individuele wedstrijd. Ik ga me in ieder geval voorbereiden op de tweede wedstrijdperiode in juni, nog een aantal ideeën uitwerken en proberen en dan nog een keer knallen!

In de aanloop naar en tijdens het NK 2018 kun je het damesteam volgen in blogs en op de DuikeninBeeld-pagina op Facebook.

Klik hier voor de andere blogs van het DiB-damesteam 2018.

Ben jij benieuwd naar de nieuwste Mares duikmaterialen en wil je ze wel eens testen? De Mares Test Tour 2018 doet België aan. Je bent welkom!

De Mares Test Tour 2018 komt naar België. Op onderstaande data kan je vrijblijvend diverse Mares materialen testen.

27 mei La Gombe Esneux
3 juni Dongelberg
10 juni Blaarmeersen, Gent
17 juni Put van Ekeren

Van 10 tot 17 uur is Mares op deze locaties aanwezig. Je maakt bovendien kans op een Mares Smart duikcomputer!

Voor actuele informatie kan je terecht op de Facebook-pagina van Mares.

Voor bijzonder onderwaterleven hoef je niet altijd ver te reizen. Duikreporter Berthold Raadsen heeft zelfs een bijzondere soort zoetwaterslak in de vijver in zijn tuin!

Datum: 11 mei 2018
Duiklocatie: De vijver in mijn tuin

Tja het zijn eigenlijk bastaardslakken “mijn” Oranjeslakken. Ooit heb ik ze van een vriend uit zijn vijver gekregen. Toen waren het nog Oranjepoelslakken. Dat is een bijzonderheid want poelslakken zijn altijd grijs ( bij mijn weten). In ieder geval gingen deze Oranjepoelslakken vreemd ( met welk type slak? Kweettut niet!) en daaruit kwam mijn huidige Oranjeslak met witte ondertoon, met een korter en boller huis en een hele andere toet. De Oranjepoelslak verdween, stierf uit (?), in mijn vijver en de grijze poelslak is gewoon weer terug van weggeweest. Die gewone grijze gedraagt zich ( tot nu toe). De toet van een slak is sowieso lastig vast te leggen want de Oranje slak stofzuigert altijd.

Hier goed te zien, dat stofzuigeren. Het slakkenhuis dient als “zonnebril”. Overigens is dit weer een onderbastaardsoort Oranjeslak. Hier overheerst de zwarte kleur; maar de Oranjestippen komen er nog steeds mooi op uit!

Hierbij de “indesnoetkijk” versie van de Oranjeslak. Dit plaatje is door de slak zelf over zich afgeroepen. Hij kruipt namelijk omhoog langs de wand van mijn vijver. Misschien heeft hij hoogtevrees, mischien is ie lui, misschien wat anders……..maar hij richt zich op, zodat ik hem in de toet kan vastleggen, en laat zich daarna achteroverrollen de diepte in. Een lucky shot dus eigenlijk.

Als laatste foto, en foto en profil, in het voorbijgaan van de Oranje slak. Tja het is wat zo’n populatie in je vijver! Mijn vijver jeukt van de Oranjeslakken.

Op zondag 17 juni 2018 wordt voor sportduikers de achtste landelijke Haringvlietduikdag georganiseerd. Lijkt het je leuk om een duik in het Haringvliet te maken? Duik dan mee!

Foto: Rob Aarsen

In het najaar van 2018 gaan de Haringvlietsluizen op een kier. Hierdoor stroomt zout Noordzeewater het zoete Haringvliet binnen. De gevolgen hiervan zijn heel interessant en zullen op termijn een nieuw type duikwater en zelfs nieuwe duikplaatsen opleveren. Daarom monitoren we samen met Stichting ANEMOON en RAVON de gevolgen op het onderwaterleven tijdens de Haringvlietduikdag op 17 juni.

Programma Haringvlietduikdag

9:00 uur: Start van de dag, er kan direct worden gedoken
11:00 uur: Delen van ervaringen & presentatie
14:00 uur: Tweede duik in het Haringvliet

Je kunt deelnemen als je minimaal 1*-duiker of Open Water Diver bent. Ervaring in Nederlands duikwater met beperkt zicht is wel een voorwaarde. De locatie van de Haringvlietduikdag is deze keer: Watersportvereniging De Put in Goudswaard.
Meld je wel aan via info@onderwatersport.org.

Haringvliet Onderwater is een project van Stichting ANEMOON, RAVON en NOB. Deze activiteit wordt mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van ARK Natuurontwikkeling.

In één vakantie van de drop-offs in het Bunaken National Park via de met kleurrijke zachte koralen begroeide pinnacles in Bangka naar de muckdiving-hoofdstad van de wereld! De Passport to Paradise-trip wordt afgesloten in Lembeh Strait.

De fraaie zachte koralen verruilen we voor de beroemde zwarte zandbak van Lembeh. Geen straf, want hier verblijven we in het meest luxe resort van de drie tijdens deze trip. Alles in het Lembeh Resort is gericht op duikers die het maximale uit ‘critters heaven’ willen halen en niets aan comfort willen missen. Hoewel het muckduiken bij Manado en Bangka ook prima is, verwacht ik dat de lijst met onderwaterleven dat ik heb gezien, hier nog flink langer wordt. In Lembeh leven alleen al acht verschillende soorten hengelaarsvis, twaalf soorten octopusen ontelbaar veel verschillende soorten naaktslakjes. De trefkans voor bijzondere wezentjes is in Lembeh veel groter. De fotograaf die zijn gids hier niet wil delen met maximaal drie andere duikers, kiest voor een privégids. Ik hoor bij de groep duikers en het zal je niet verbazen dat de andere duikers ook allemaal een camera bij zich hebben.

Eenvoudige lenskeuze
Werkelijk iedereen is erop gebrand om niets te missen van de meest prachtige wezens die je hier kunt tegenkomen, en om dit alles op zo’n fraai mogelijke manier vast te leggen. Voor de meeste fotograferende duikers was de lens in Manado en op Bangka lastig te kiezen. In Lembeh is het bijna logisch dat je de macrolens monteert. Vrijwel alles wat hier over de bodem kruipt, is daarmee prima vast te leggen, in veel gevallen zijn de wezens zo klein dat je zelfs met een normale macroset-up nog flink je best moet doen. Wat mij betreft zijn dit soort locaties juist leuk voor een experiment met een extreme groothoeklens. Ik ben dan ook blij dat één van de Murex-medewerkers, Julia Sangi, haar werkplek op kantoor wil verruilen voor een duikje als model. Ik besluit mijn fisheye-lens mee te nemen omdat we naar een stek gaan waar we een grote hengelaarsvis zullen tegenkomen. We spreken de plannen vooraf door, wij hebben de foto in gedachten al gemaakt. Bij de duikstek blijkt dat er al een boot van één van de andere resorts ligt, waardoor wij hier niet kunnen duiken. Een perfecte regel – zo wordt het nooit te druk op een duikstek. Maar we moeten ook een streep door de plannen voor de modelfoto zetten. Op de alternatieve duiklocatie vinden wij gelukkig een kokosnoot-octopus die samen met Julia dienst wil doen als model. Het is best stoffig onder water, dus ik ben erg benieuwd of de foto die ik in mijn hoofd heb, uiteindelijk is gelukt.

Koraaldriehoek
Koraaldriehoek is de naam van een gebied dat ongeveer 5,7 miljoen vierkante kilometer tropische wateren rond Indonesië, Maleisië, Papua Nieuw Guinea, de Filipijnen, de Salomon-eilanden en Oost-Timor beslaat. Het gebied kenmerkt zich door de ongelooflijke biodiversiteit. In geen ander duikgebied is de soortenrijkdom zo groot als hier: je vindt hier 75% van alle koraalsoorten, de helft van ’s werelds zeegras, 6 van de 7 soorten zeeschildpadden, meer dan 22 soorten zeezoogdier en meer dan 3000 soorten vis. Noord-Sulawesi ligt ongeveer in het midden van de Koraaldriehoek. In deze regio zijn afgelopen jaar 43 nieuwe vissen ontdekt, waardoor de teller van het aantal bekende vissoorten in dit gebied op 1101 staat. Het is geweldig om deze vakantie midden in dit gebied te kunnen duiken.

Supergidsen
Zoals gezegd, het Lembeh Resort is het meest luxe resort van de drie resorts van deze Passport to Paradise. Perfecte kamers met een heerlijk uitzicht en geweldig eten in een superrestaurant. Werkelijk alles is luxer, er is zelfs permanent een speciale Photo Pro aanwezig om de foto- en videografen te helpen met alles wat je kunt bedenken. Voor alle drie resorts geldt dat de gidsen permanent getraind worden op de duik- en gidsskills en ook worden ze opgeleid door een marien bioloog. Bij elke duik wordt onder water op een schrijflei getoond welk wezentje ze je aanwijzen. Zo zie je niet alleen veel, maar steek je er ook nog wat van op.

Honderden ogen
Tegen het einde van mijn reis staat er nog steeds één hele grote wens bovenaan. Vanaf dag één heb ik de gidsen gevraagd of zij een mantis shrimp met eitjes weten te vinden. Hoewel zij alles op bestelling kunnen vinden, is dit het enige dier waar ze geen beloftes over willen doen. En dan op de laatste duik… ik kan de gids wel omhelzen van blijdschap. Eindelijk, een lang gekoesterde wens, het is alsof honderden ogen mij aankijken. Het is maar een kort moment, maar lang genoeg om een paar foto’s te kunnen schieten voordat de kreeftachtige weer in zijn holletje verdwijnt. Wat een topafsluiter! Deze reis was een aaneensluiting van hoogtepunten, drie geweldige bestemmingen met een fraaie variatie aan duikstekken. Ik zou het allemaal bijna vergeten door dit ene gave moment, absoluut paradijselijk!

Dronefoto: Lembeh Resort, onderwaterfoto’s: Edwin van der Sande

Deze reis is tot stand gekomen in samenwerking met Dive and Travel en Murex Dive Resort. Klik op de respectievelijke logo’s voor meer informatie.

Een kerstboom? In de zomer? Als duiker kun je van alles tegenkomen. Duikreporter Steve Stegeman duikt in Duitsland tussen enorme hoeveelheden jonge vis en een kerstboom.

Datum: 13-05-2018
Duiklocatie: Lingen (Duitsland)

Zondag 13 mei stond een trip naar het Speicherbecken Geeste bij het Duitse plaatsje Lingen op het programma. Volgens de berichten was het zicht niet erg goed, maar door het aangename zonnetje mocht dat de pret niet drukken.

Eenmaal onder water bleek dat we ons in een ware kraamkamer bevonden. Over boomtakken hingen vele strengen baars eitjes en rond bijna elke schuilplaats zoals takken, riolbuizen of bomen hingen wolken met jong visbroed. Sommige wolken visbroed waren zo groot en dicht dat het zicht gewoon slecht werd van de jonge vis. Maar dat was zeker geen straf, het waren twee heerlijke duiken.

In de kerstbomen hingen vele dikke palingen die zich kennelijk tegoed deden aan een makkelijke maaltje jonge vis. Aan het einde van de duik kwam ook nog een mooie stekelbaars met een felrode buik voorbij, helaas liet deze zich niet filmen.

Het is lastig om een rustige duikplaats te vinden tijdens het Hemelvaartweekend, maar voor Duikreporter Carla van Westing wordt het hoe dan ook genieten.

Datum: 11, 12 en 13 mei 2018
Duiklocatie: Starttoren, Plompe Toren en Zeelandbrug

Het zit mee op het werk bij Harry en we kunnen tegen alle verwachtingen in al op vrijdagmiddag naar Zeeland. Wat een verrassing! Echt heerlijk.
Ik zet alles al in de auto en ben nog met de laatste voorbereidingen voor ons weekend, als Har al thuis komt. Zijn lunch heb ik al ingepakt en als we de laatste spullen in de auto hebben gaan we op pad. We hebben het plan om over Philipsland naar Scharendijke te rijden en bij Anna Jacobapolder te duiken. Dus ik rij die kant op terwijl Harry lekker zijn broodje oppeuzelt.
We hebben er zin in, even kijken of er wat te vinden is. Aangekomen schrikken we van de drukte en besluiten ergens anders naar toe te gaan. Oké het is Hemelvaartweekend, maar dit is toch meer dan we verwacht hebben.

Ik rij door naar Schouwen Duivenland en we kijken hoe het bij Zoetersbout is. Maar daar is het, geheel naar verwachting, nog veel drukker. Dan maar door naar de starttoren in Scharendijke. Minder spannend, maar we willen gewoon even lekker bubbelen om het weekend in te luiden. Het voordeel is dan wel dat we eerst de spullen op de camping in de koelkast kunnen zetten.
Als we dat gedaan hebben rijden we naar de starttoren. Maar daar is het ook druk, ja, waarom niet hè. Alleen zijn het allemaal beginnelingen dus die zijn er in no time weer uit. Ik besluit om te kijken of ik wat Tergipes kan vinden om zondag in de bakken te doen. Hebben we in ieder geval een missie onder water. Ik zie een paar eipakketjes, maar het beestje zelf helaas niet. Wel maakt het de duik leuk. Ook de verschillende kleuren van de botrylloides zijn leuk om te zien. Zijn toch wel erg mooie beestjes. Ik probeer er wat leuke plaatjes van te maken. Een beetje oefenen kan nooit kwaad.
Eigenlijk hebben we best een leuke duik gemaakt. Op naar een koud drankje.

Voor de zaterdag zitten hebben we een tijd te dubben waar we zullen gaan duiken. Na een aantal mogelijk met een beetje vervelende tijden van de kentering te laten afvallen, besluiten we het bij Plompe Toren te proberen. We weten dat het zicht hier niet zo best kan zijn bij hoog water, maar we proberen het gewoon.
Als we aankomen schrikken we ook hier van de drukte. Maar ja, dit is een behoorlijk grote plek. En als wij arriveren gaan die giga groep Belgen er al in, dus tegen dat wij omgekleed zijn, zijn die er al weer uit. En ja hoor, ze zijn er binnen een kwartier weer uit. Slecht zicht. Maar ja, wat voor de één slecht is, kan voor ons best acceptabel zijn. We kleden ons gewoon om en gaan er in. De bloei zit er natuurlijk in, gisteren in de Grevelingen niet trouwens, maar buiten de bloei is er zoveel stof in het water dat we onze meters niet eens kunnen aflezen. Mijn plan om de bodem af te speuren om misschien iets te vinden voor morgen valt compleet in duigen. Er is echt geen hand voor ogen te zien. We besluiten dan ook om maar om te keren en er ook weer snel uit te gaan. Jammer, maar dat is nu eenmaal het risico van duiken in Nederland. Of misschien wel de charme van het duiken hier.
We doen een bakkie op het muurtje en worden als troost getrakteerd op een bruinvis die voor onze neus heen en weer komt zwemmen. Die vind ik zo leuk. Maakt alles weer goed. Zeker zo in het zonnetje.

Tja en dan de zondag. Het weer is helaas een stuk minder, zoals voorspeld. Wel 10 graden kouder dan de zaterdag. En als ik wakker word regent het. Maar dat is gelukkig snel over.
Ook vandaag gaan we bij de brug verzamelen. Ik heb er zin in, slechter dan gisteren bij Plompe Toren kan het niet zijn. En dat klopt. Ook nu is het water weer rustig. Wel wat wind en dus golfjes, maar niet de moeite. Ik ga vol goede moed onder en ben verrast door het ‘goede’ zicht. Nog steeds volop bloei, maar tussen de bolletjes door is het prachtig zicht. Dus ik ga met mijn neus op de bodem en op zoek naar leuke items voor in de bakken. En dat lukt aardig. Ik vind verschillende slakjes en heremietjes. Een paar mooie oesters met Tubularia er op. Ook met sierlijke slibanemonen, leuk voor in de bakken. Wat zeesterren om alles te completeren en ik kom tevreden boven. Ook Pieter vindt leuke dingen en met Lilian als kantwacht die alle potjes en netten van ons aanneemt en wat krukels en een patella verzamelt, zijn we allemaal tevreden en gaan we met zijn drietjes naar Burghsluis.
Daar gaan we nog even op zoek op de steiger. Hier vinden we altijd leuke zakpijpen en vangen we garnalen.
Al met al meer dan genoeg om weer leuke bakken te maken.

We stellen de aquaria op de picknicktafels op. Door het frisse weer is het niet zo druk, zoals op zomerse dagen. Maar gelukkig hebben we nog wel aanloop. En het zijn allemaal zeer geïnteresseerde mensen die erg lang blijven en ons de oren van ons hoofd vragen. Wat ontzettend leuk! Helaas hebben we het wel koud en zijn we er niet rouwig om de dieren weer terug te zetten en even binnen op te warmen met een warme chocomel.
De tweede keer is iets minder bezocht, maar niet minder leuk. Hopen dat het de volgende keer weer wat lekkerder weer is.

De Caribische rifhaai is een stereotypisch uitziende haaiensoort die, zoals de soortnaam al verraadt, vooral te vinden is rondom koraalriffen in de West-Atlantische oceaan vanaf het zuiden van de VS tot aan Brazilië. Het uiterlijk van de rifhaai is gestroomlijnd met een scherpe neus en een licht gelige en bruine kleur aan de zijkant en bovenkant. Net als de meeste haaiensoorten hebben Caribische rifhaaien een langzame voortplanting. Ze beginnen pas met paren wanneer ze groter zijn dan 1,5 meter en krijgen slechts eens in de twee jaar jongen. De Caribische rifhaai rust soms bewegingsloos op de bodem van de zee, wat ervoor heeft gezorgd dat wetenschappers erachter kwamen dat niet alle haaiensoorten moeten blijven zwemmen om te kunnen ademen.

Wat weet jij nog meer over de Caribische rifhaai? Laat onder aan deze pagina je reactie achter.

Foto: Save Our Sharks/Wikimedia Commons

Onderwaterfotograaf Ron Offermans nam de Nikon Coolpix W300 voor een test mee onder water. Hoe denkt hij over deze compacte camera?

Nikon heeft al lange tijd een aantal cameramodellen die je kunt scharen onder de noemer ‘amfibiecamera’. Ze worden in de markt gezet als robuuste outdoor en all weather camera’s. Je kunt er ook mee snorkelen, maar voor echte onderwatercamera’s was de diepte waarop ze gegarandeerd niet vollopen, tot nu toe nog te gering. Maar het nieuwste model, de Coolpix W300, wordt door Nikon gegarandeerd tot 30 meter. Dat begint er natuurlijk op te lijken. Voor mij een reden deze camera eens aan de tand te voelen.

Geen onderwaterhuisje

De Nikon Coolpix W300 is een kleine en compacte amfibiecamera. Er is geen onderwaterhuisje voor beschikbaar. Dat lijkt misschien ook overbodig omdat de camera tot 30 meter diepte waterdicht is, maar mijn ervaring is dat langdurige inwerking van zout water een camera uiteindelijk geen goed doet. Het is daarom ook aan te raden de camera na elke duik in zout water zorgvuldig te spoelen om er zo lang mogelijk plezier van te hebben.

Een ander voordeel van een onderwaterhuisje is dat de bedieningsknoppen hierop altijd groter en robuuster zijn dan op de camera zelf. De knoppen op de camera zelf zijn met duikhandschoenen heel moeilijk te bedienen. In de tropen met blote handen zal dit een stuk beter gaan.

Externe flitser

Een onderwaterhuisje is ook vaak de enige mogelijkheid om extra hulpstukken zoals lensconverters en externe flitsers op de camera te bevestigen. Extra lenzen zijn daarom waarschijnlijk ook niet beschikbaar voor de W300, maar Nikon heeft wel een heel ingenieuze constructie bedacht om een externe flitser aan te sluiten. Deze bestaat uit een flitsarm met een grondplaat met daarop een speciale adapter die de flitser afschermt. Op die afscherming zit een aansluiting voor een glasvezelkabeltje dat verbonden kan worden met de Nikon SB N-10 onderwaterflitser, maar ik neem aan dat andere onderwaterflitsers ook aangesloten kunnen worden.

Instelmogelijkheden

Het aantal instellingen van de W300 is beperkt, wat kenmerkend is voor een point and shoot camera. De belichting kan alleen automatisch worden geregeld, maar de instelmogelijkheden voor de witbalans zijn ruim. Zelfs handmatige witbalans is mogelijk. Aan de andere kant kan de camera geen RAW-bestanden maken en dat is bij onderwaterfotografie natuurlijk een gemis.

Speciaal voor duiken en snorkelen zit er een dieptemeter op de camera. Je kunt dit zelfs in een grafiek aflezen.

Praktijk

Voor een ervaren onderwaterfotograaf voelt het wat vreemd om met zo’n kleine camera geheel zonder bescherming en zonder externe flitser onder water te gaan. Ik heb bewust geen externe flitser meegenomen omdat ik de camera echt wilde testen op zijn super compactheid.

Mijn praktijktest vindt plaats in begin april waarbij het water nog maar slechts zes graden is. Dit betekent dat ik mijn drievingerige 7mm wanten nog aan heb. Dat is beslist niet handig bij zo’n camera. De bedieningsknopjes zijn hier niet op berekend. Op een bepaald moment heb ik een schelpje moeten pakken om daarmee het juiste knopje in te drukken, anders activeerde ik steeds het prullenbakje en dat schiet niet op bij een test. Met dunnere handschoenen zal dit uiteraard eenvoudiger zijn en in de tropen met blote handen is de camera absoluut prima te bedienen.

Mijn eerste opnamen heb ik gemaakt met het interne flitsertje. Hierbij merk je meteen dat deze heel dicht naast de lens zit. Elk stofje, in het toch wel redelijk heldere Grevelingenwater, wordt hierbij sterk geaccentueerd.

Na een paar shots besluit ik al om deze te deactiveren en verder mijn duiklamp te gebruiken die ik op grotere afstand en met een grotere hoek kan gebruiken. Dit werkt een stuk beter. Wel moet je ook hiermee oppassen dat je de lamp niet te veel op lichte onderdelen richt omdat het dynamisch bereik bij een camera met zo’n kleine beeldsensor beperkt is en lichte onderwerpen al snel gaan clippen. Als ik dat een beetje doorheb, kan ik lekker aan de gang. Meteen merk ik al dat je met zo’n kleine camera ontzettend flexibel bent. Je kunt ermee op plaatsen komen die met een grote camera absoluut onmogelijk zijn. Als je de camera verticaal gebruikt, kun je het lensje op een paar centimeter boven de bodem houden. Met een beeldhoek van een 24 mm (kleinbeeld-equivalent) en een minimale scherpstelafstand van 1 cm biedt dat werkelijk ongekende cameraposities. Zelfs in vergelijking met Olympus Tough (ook zonder huisje) is het verschil tussen lens en bodem best groot.

Met een amfibiecamera zonder onderwaterhuis kun je ook werkelijk gebruikmaken van de korte instelafstand. Bij ingebouwde camera’s is dat alleen theoretisch mogelijk omdat het lenspoortje het praktisch onmogelijk maakt.

Ik heb daar dan ook optimaal gebruik van gemaakt en de meeste opnamen heb ik dan ook in verticale positie gemaakt.

Bij een zeedahlia kan ik de camera zo goed als tegen de tentakels aan houden. Wat een bijzonder perspectief en dieptewerking oplevert.

Net als de foto van de penseelkrab waarbij de schaar met het  penseeltje mooi naar voren komt door het perspectief van de lens.

Ook opnamen waarbij ik wat meer afstand neem, lukken prima. Het ledlicht van mijn Light&Motion lamp kan ik bundelen of in flood-stand gebruiken. Op grotere afstand moet ik het licht wel bundelen want anders heeft het geen effect.

De meeste opnamen zijn ondiep gemaakt waar het natuurlijke licht de belangrijkste lichtbron is. Op het lcd-scherm van de camera zien de foto’s er heel behoorlijk uit.

Resultaat

Thuis op de computer ben ik ook absoluut niet ontevreden over het resultaat. De belichting en contrast zijn eigenlijk prima. Wel hebben meeste foto’s een lichte groenzweem. Helaas heb ik geen RAW-bestanden, maar de zweem is ook wel uit de JPEG-bestanden te halen. De scherpte is prima, zeker als je het formaat van de beeldsensor in ogenschouw neemt. Helemaal tevreden ben ik over de unieke composities die ik heb kunnen maken door de flexibiliteit in positioneren van de camera. Ik geloof niet dat ik ooit zo tevreden was over het resultaat van een eerste duik met een voor mij nieuwe camera.

Conclusie

Ik vind de Coolpix W300 een heel leuke camera. Een absolute aanrader voor duikers die niet te veel poespas willen. Ze kunnen met deze camera soms met beelden bovenkomen waar profs met een heel uitgebreide digitale spiegelreflex sacherijnig van zullen worden. Uiteraard heeft de camera ook zijn beperkingen, maar voor het aanschafbedrag krijg je heel veel waar voor je geld.

Als je serieus onder water wil gaan fotograferen, is een camera alleen niet genoeg en moet je de camera kunnen uitbreiden met een macro- en groothoekconverter, een onderwaterhuisje en externe flitsers. Wat dat betreft ben je met de Olympus Tough veel beter uit omdat daar talloze uitbreidingen voor op de markt zijn die van de camera een all-round onderwatercamera maken.

Het Experimental Deep Dive Team voerde een eerste testronde uit in Nemo. Met videobeelden van Patrick Van Hoeserlande.

Datum: 14 mei 2018
Duiklocatie: Nemo 33

Een impressie van de start van de eerste testronde van het Experimental Deep Dive Team (EDDT) op 33 m. Een beetje water bovenop een goede organisatie leidt als snel tot een choatisch lijkend geheel.

Staat duiken met haaien nog op jouw verlanglijstje? Reis in november 2019 met Dive and Travel mee naar Tiger Beach in de Bahama’s. Een reis die vol in het teken staat van duiken met haaien.

Je duikt met citroenhaaien, Caribische rifhaaien, stierhaaien, verpleegstershaaien en de magische tijgerhaaien. Een reis met fantastische foto- en filmkansen die je nooit meer gaat vergeten!

Tiger Beach in de Bahama’s is wereldberoemd omdat je er zonder kooi kunt duiken met diverse haaiensoorten waaronder de tijgerhaai. Het is mogelijk dat je gedurende de week ook duikt met hamerhaaien, al zijn we tijdens deze trip daarvoor niet op de beste locaties. Tiger Beach ligt op een uur varen vanaf Grand Bahama en is een ondiep zandplateau met een diepte tussen de 7 en 15 meter. Een hele speciale plek en toch wel de meest betrouwbare, consistente en fotografisch beste plek om met deze dieren te duiken en ze te fotograferen.

De reis met vertrekdatum in 2018 is al volgeboekt maar voor 2019 hebben we nog 9 plaatsen beschikbaar. Reissom v.a. 3150 euro.

Wil je meer weten? Klik hier!