Al enkele jaren wordt er in de zomer op een avond na een duik de barbecue aangestoken met een gezellig groepje duikers. Deze avond heeft de naam ‘Midzomerduikdonderdag bbq-duik’ gekregen.

Datum: 12-7-2018
Duiklocatie: Duikplaats Dreischor Reefballs

Het is overduidelijk zomer, dat betekent warme avonden en dus is het ook weer tijd voor de jaarlijkse ‘midzomerduikdonderdag bbq duik’, zoals dat al enkele jaren in de zomer wordt gepland door een klein groepje duikers.

Eenmaal per jaar zeult Corne de barbecue-spullen mee naar de duikstek, hij is onze grillmaster. Raymond, Paul en Arco komen ook en Goof en ik zijn de hekkensluiters vanavond. Voor het gemak kiezen we voor duikstek Dreischor Frans Kokrif. Via een aangemaakte Whatsapp groep regelen we allemaal wat eten en drinken, zodat we voldoende hebben voor iedereen. Goof en ik rijden op tijd weg, het zonnetje schijnt nog flink. Daarom heb ik bewust voor de fisheye lens gekozen in de hoop het zonnetje nog net mee te kunnen pakken in de foto’s. Wel staat er een flinke noordenwind, dus hopelijk gooit die geen roet in het eten.

We zijn als eersten op de duikstek en besluiten niet te wachten om zo het aanwezige zonlicht niet verloren te laten gaan. Helaas is de temperatuur langs de dijk een stuk minder aangenaam dan in het warme Brabant. Dat scheelt toch zomaar vijf graden Celsius. Naast ons verzamelt nog een trio duikers, maar verder blijft het rustig. We kleden ons aan en wandelen naar de steiger, waar we zien dat er een flinke golfslag staat. Hmm, gaat mijn plannetje wel lukken dan? Dat is altijd het jammere er aan, je weet nooit wat je precies aantreft. Maar goed, we gaan het zien en duiken onder in het Grevelingenmeer.

Het zicht is niet al te best, het is ondiep al wat stoffig en met vlagen weer wat helderder. De golfslag zal daar een rol in spelen, want het deint flink onder water. Het is in de zomer altijd erg kleurrijk, vooral door de witte sponzen, oranje kolonievormende zakpijpen en kleurrijke wieren. Ik ga naarstig op zoek naar een onderwerp, ik wil graag een onderwerp dichtbij fotograferen en zo de zon in de foto kunnen combineren, deze techniek heet in het Engels ‘close focus wide angle’. Nou close focus wordt het sowieso, want anders heb ik teveel stof in de foto en daar houd ik niet van. Ik zweef over het landschap en probeer wat landschapjes uit zoek de juiste instellingen. Dat lukt vrij snel en de eerste resultaten zijn al naar tevredenheid. Mooi, het zonnetje krijg ik in de foto, al merk ik wel dat het echt precies op tijd is. Een half uur later had te laat geweest en daarbij komen er ook al wat wolken.

Ik duik verder in het ondiepe en ineens valt mijn oog op een klein visje in een oester. Tot mijn verbazing is het een jong snotolfje! Wat leuk zeg, ik bekijk het guitige visje eens goed en blijft ook geduldig zitten. Voor de vorm maak ik met de fisheye een foto, maar dat is puur ter bewijs, want ik kan er niet goed bijkomen en dus blijft het snotolfje maar een klein vlekje op de foto. Grappig zulke verrassende ontmoetingen, dat houdt het leuk onderwater. Na een tijdje is het zonnetje echt weg en daarmee ook het goede licht. Ik besluit wat dieper te gaan om te kijken hoe de condities zijn, misschien kan ik even langs het kasje. Maar als ik aan de teen van de dijk kom op zo’n zeven meter is het zicht geminimaliseerd tot minder dan een meter. Wat een stof zeg, ik probeer een beetje beter zicht te krijgen, maar dat wordt hem niet. Hier heb ik geen trek in dus ik duik weer richting de steiger, misschien dat het daar wat beter is en toch nog iets kan met het licht.

Met vlagen wordt het zicht beter, maar het is niet goed genoeg voor de foto’s die ik wil. Ik heb mijn momentje al gehad denk ik, gelukkig kan ik daar tevreden mee zijn. Bij de steiger ga ik even boven water kijken en zie Raymond en Paul aankomen en begroet hen. Ook ik duik nog even onder voor de laatste foto’s, maar na een klein uur vind ik het welletjes. Mijn gedachten zijn al bij een lekker stukje vlees van de barbecue! Als ik weer boven kom, staat Arco op de steiger te wachten. We kletsen wat en wachten geduldig af tot de rest ook weer boven komt. Daarna wordt de barbecue aangestoken en wordt door Corne de perslucht vakkundig over de kolen geblazen wordt. Daarna volgt een gezellig avondje en wordt het eigenlijk veel te laat voor een doordeweekse dag. Maar de ‘midzomernachtduikdonderdag’ was het weer waard!

Max. diepte 7.5 m, temp. 20 gr.C., zicht 1-3 m, duiktijd 55 min.
Duik 832 (Dreischor Reefballs, donderdag 12-5-2018, 19.45u)

Rob Aarsen, die in juli bij ons ‘in beeld’ is, fotografeerde al in het analoge tijdperk. Een mooie Spaanse danseres op het filmrolletje krijgen viel niet mee. Hij vertelt hoe hij een van zijn favoriete analoge foto’s maakte.

Deze foto van een Spaanse danseres stamt nog uit mijn analoge tijd. De foto is gemaakt met de Nikonos RS (dat is een amfibie-spiegelreflex, berucht om de vele vollopers) en een 50mm lens, 1 Nikon SB-104 flitser frontaal belicht. Deze Spaanse danseres kwamen we tijdens een nachtduik tegen op de bodem in het zuiden van Egypte. Ik weet nog dat ze er in het lamplicht vandoor ging en bij deze naaktslak is dat recht naar boven. Fotograferend ben ik met de Spaanse danseres mee gezwommen tot aan de oppervlakte, ik herinnerde me toen nog net op tijd dat ik moest uitademen.

Rob Aarsen is deze maand ‘in beeld’ op DuikeninBeeld. Klik hier voor meer foto’s en het verhaal van deze fotograaf.

Lees en bekijk nog een ‘verhaal achter de foto’:

U-Boat Worx

Het verhaal achter de foto
Dat beelden vaak meer zeggen dan duizend woorden, staat buiten kijf! Maar soms kan het verhaal het beeld versterken. In deze serie vertellen onderwaterfotografen het verhaal achter de foto – hun beleving of de techniek!
Heb jij ook zo’n foto met een mooi verhaal? Plaats de foto in je album in de fotogalerie en stuur een mailtje naar redactie@duikeninbeeld.tv met het verhaal. Een selectie van de verhalen zal worden geplaatst op DuikeninBeeld. Nog geen eigen album, registreer je, upload een foto en je hebt een eigen album.

Vandaag pakt Leendert het anders aan! Geen Zeelandbrug, maar een paar andere duikstekken. Geen macro- maar een fisheye-lens. Of het een goede keuze is? 

Datum: 23 juni 2018
Duiklocatie: Strijenham / Anna-Jacobapolder

Net voor mijn vakantie en gedwongen door werkzaamheden bij de Zeelandbrug besluit ik nu eens ergens anders te gaan duiken. Het wordt Tholen: Strijenham en Anna-Jacoba polder (AJP). Om het echt helemaal anders te doen neem ik ook mijn fisheye mee in plaats van de standaard 60mm macro. Bij Strijenham is verder Niemand en op mijn gemak maak ik mij klaar.

Het water ziet er wat troebel uit maar het valt mee. Een metertje of 1.5 is het toch wel. Ik hoop op een mooie compositie met krab/anemoon maar ik zie opvallend weinig (niet vastzittend) leven. Wel natuurlijk veel anemonen en dat is op zich al een dankbaar onderwerp.

Na de duik, getipt door Richard de Kok. vul ik mijn fles bij het tankstation op de driesprong N286/N659. Je kunt er ook heerlijke verse bolussen kopen trouwens. Dan is het op naar AJP voor een hoogwaterduik. Oeps het is mega druk hier. Is er soms weer een zeepaardje gespot? Een Limburgse duikclub vraagt advies maar kennelijk bevalt dat niet want ze verhuizen naar de westelijke pier.

Dat scheelt een pak duikers aan deze kant. Het zicht blijkt hier een heel stuk beter dan bij Strijenham en de eerste helft van de duik blijf ik rond de bootsteiger hangen.

Dan is het nog even snel de hoek om naar het touw dat inderdaad nu door bamboestokken wordt ondersteund (dank daarvoor onbekende helden). De begroeiing valt een beetje tegen. Veel bruin wier en weinig moois op een leuk zeedonderpadje na. Dan is het snel naar huis en inpakken. Mijn onderpak moet mee de tas want die kan ik goed gebruiken tijdens een zeiltocht in het hoge Noorden.

Er kan weer ‘relaxt’ gedoken worden door het DiB-damesteam. De druk van het ONK is achter de rug en het is nu afwachten tot de uitslag. Maar de niet geselecteerde foto’s mogen nu getoond worden! Dit zijn de foto’s die Mieke Noordanus niet in haar selectie heeft opgenomen.

De selectie is gemaakt en van de vele, voor sommigen honderden foto’s, zijn er slechts enkele die niet voor publicatie bestemd zijn. Het publiceren van ingeleverde wedstrijdfoto’s betekent kortweg DISKWALIFICATIE. En dat wil je niet.

Maar goed, dat neemt niet weg dat ik ook best wel trots ben op plaatjes die het niet zijn geworden, en deze mogen gelukkig via het sociale netwerk wel gepubliceerd worden. Hoewel ik besloten heb hier niet al te royaal mee om te gaan.

De uitdaging voor mij was te presteren met groothoek en dan met name voor het team. En dan te bedenken dat ik pas dit duikseizoen begonnen met groothoek: de Panasonic Lumix 8mm fisheye. Wat ben ik blij met dat ding. En dat voor iemand die dacht dat alleen macrofotografie het leuk was!

Spelen met het onderwerp en het licht. Ik dacht dat dit dé foto was. Maar dan bekijk je het beeld thuis goed en los van het feit dat ik er blij mee ben, mis ik toch het onderwerp. Dus deze foto is het sowieso niet geworden. Over de belichting en de kleuren ben ik best te spreken, maar een model naast de met mosselen begroeide steigerpaal bij de Kerkweg met als toevoeging een zeester of zoiets had toch een veel mooier plaatje opgeleverd.

Ook deze is het niet geworden, anders had had ik hem hier niet getoond. Nog gedetailleerder was misschien beter geweest, maar in mijn beleving mist deze ook kleur.

Dus zowel tijdens het oefenen als tijdens de wedstrijddag heb ik me gefocust op het onderwerp dat ik in mijn hoofd had en ik hoop dat dit is gelukt. Op 29 september weten we meer. Maar vooropstaat dat ik het heel goed naar mijn zin heb gehad.

Zoet water was ook één van de opdrachten voor het team. Als fanatiek zoutwaterduiker heb ik toch de kans gewaagd in één van de zoetwaterplassen van Nederland en met fisheye. En laat nu uit deze serie de teamfoto geselecteerd zijn. Als ik dan toch in zoet water duikt, dan doe ik ook maar individueel mee aan de wedstrijd voor zoet water. Met een duik van slechts 2 uur en 45 minuten heb ik mezelf goed vermaakt. Ik heb het water verlaten omdat de accu van mijn camera leeg was, maar ik had mijn tank vacuüm kunnen zuigen, zo leuk was het.

Een snoek die zijn territorium bewaakte, af en toe de rietkragen indook of gewoon de diepte in verdween om even later weer terug te komen. Maar ook zijn nieuwsgierigheid won het en hij wilde zichzelf toch wel even bewonderen in mijn domepoort. Hij naderde tot ca. 5 cm afstand.

Dit is een kleine impressie van wat ik zoal heb uitgespookt, maar voor mijn echte selectie moet je echt wachten tot 29 september!

In de aanloop naar en tijdens het NK 2018 kun je het damesteam volgen in blogs en op de DuikeninBeeld-pagina op Facebook.

Klik hier voor de andere blogs van het DiB-damesteam 2018.

In april reizen Duikreporter Wouter Hoogerwerf en zijn vriendin van zuid naar noord over het eiland Sulawesi. Ze duiken zowel het water als het lokale leven in. In vijf delen kan je hun belevenissen onder water en daaromheen volgen. In het tweede verhaal belanden ze in Centraal Sulawesi.

Datum: 2 t/m 27 April 2018
Duiklocatie: Lake Poso, Pendolo, Tentena, Sulawesi

Vanuit Bira rijden we in circa 8 uur naar Senkang om te overnachten, een op een meer drijvend vissersdorpje te bezoeken en onze weg weer te vervolgen richting Torajaland. De ritten zijn lang maar indrukwekkend en we stoppen regelmatig voor een foto-, rek en strek- of lunch- pauze. Wat een ongelofelijke diversiteit aan landschappen biedt dit eiland toch. Het ene moment rijd je langs vlakke (rijst)akkers zoals we in Nederland gewend zijn en een uurtje later rijd je slingerend door de bergen met om je heen een overweldigende jungle. Ook de stadjes die je passeert zijn een lust voor het oog. De diverse winkeltjes, markten, scooterkraampjes en het idiote verkeer maken dat je je geen moment verveelt onderweg.

In Rantepao is de Torajacultuur de grootste toeristische trekpleister. Desondanks is ook hier haast geen westerling te bekennen en willen ook hier de locals maar weer al te graag met ons op de foto. We dachten dat wij mensen gingen kijken maar ondertussen zijn we zelf een lopende attractie. De dodencultuur van de Toraja is behoorlijk bijzonder. De graven bevinden zich vaak in uitgebeitelde grotten en voordat men daar terecht komt wordt men soms jaren lang in huis opgebaard. We krijgen de kans om een uitvaartceremonie mee te maken. In ruil voor een slof sigaretten mogen we onder het genot van thee en cake getuigen zijn van het offeren van twee waterbuffels en een tiental varkens. Een sterke maag was wel vereist maar we waren diep onder de indruk.

Nadat we een waanzinnige tweedaagse trekking maakten en een relaxed raft tochtje deden vertrokken we weer naar een onderwater bestemming: Het Posomeer. Het 700 meter diepe en helderste meer van Indonesië zou ook stikken van het leven volgens Google. Toen we na een zware maar mooie autorit bij het Mulia lake resort in Pendolo aan kwamen stonden de tranen ons nader dan het lachen. Het hele resort is een groot brok achterstallig onderhoud. Het leek wel of de 3 man personeel speciaal voor ons was opgetrommeld want er was (begrijpelijk) verder niemand. Het meer dat we bij onze sneue bungalow aantroffen was hele andere koek. Tussen de bergen ingeklemd lag een spiegelvlakke en glasheldere watermassa. Alsof de aarde de hemel een spiegeltje voorhield.

Het water in en niet meer denken aan de zooi op de kant. Ik zag direct veel garnalen en vis dus ik heb zo snel mogelijk mijn camera opgetuigd. Er was niet zo veel tijd meer voordat het donker werd dus ik monteerde alleen even snel de Weefine cirkel lamp . Met de honderden garnaaltjes op een verzonken muurtje kon ik heerlijk mijn gang gaan in de macro modus. Ook waren er veel huisjesslakken. Deze zaten echter alleen op de houten palen en waren daardoor haast niet te fotograferen. Op het hele grove zand of de hele kleine steentjes (het is maar net hoe je het bekijkt) zat verder weinig leven. Tot een meter of 6 diep kon je nog uitstekend op de bodem kijken. De grotere op voorn lijkende waren vissen erg schuw. De kleine grondelachtige visjes kwamen af en toe wel binnen het bereik van mijn lamp en lens.

Ik werd vroeg wakker en nadat ik geconstateerd had dat er een mierenkolonie onderdak had gezocht in mijn koffer ben ik maar een stukje gaan lopen langs het meer. Een vissertje was op zijn bootje met zijn net bezig en flarden mist leken vanaf de bergen het meer op te druipen. Totale stilte…. Wat heerlijk om zo de dag te starten. We varen vandaag het meer over naar Tentena waar we nog twee nachten aan het meer verblijven. De tocht over het meer was heerlijk en de bungalows van het Tande Bone Resort onder leiding van de Nederlandse Annelies zagen er duizendmaal beter uit dan de bungalow waar we vandaan kwamen.

Ook hier twijfelden we geen moment en sprongen gelijk met onze snorkelspullen het water in. We verbaasden ons dat het onderwaterleven zo verschillend kan zijn in één en hetzelfde meer. Hier was bijvoorbeeld geen garnaal te vinden maar wel honderden leuke zilveren en kleurige visjes. De geel/zwart en soms blauw/zwarte zijn leden van de Cichlide familie en ze zijn totaal niet schuw. Soms krijg je een heuse huidbehandeling van deze Mbuna cichlides want regelmatig voel je ze aan je tenen knabbelen. Wanneer je wat stof creëert heb je direct een hele school om je heen. Ook zitten hier leuke kleine krabbetjes. Deze vind je wat meer tussen objecten als takken of stenen. Ook de krabben zijn geen mensen gewend want terwijl ik in het water stond groef een klein exemplaar zich in onder mijn voet.

Er is weinig begroeiing, alleen wat waterriet aan de kanten. Wat oude betonpoeren en takken bieden de enige schuilplaatsen voor de visjes. Tot een meter of 20 uit de kant is het zo’n 1 tot 2 meter diep. Wat er daarna gebeurd met de bodem is haast onnatuurlijk. De zandbodem loopt stijl weg de diepte in. Zo stijl dat je haast niet kunt geloven dat het zand kan blijven liggen. Zwem je wat verder dan hang je ondanks dat je tot een meter of 8 gemakkelijk op de bodem kijkt, boven een donker gapend gat van wie weet hoe diep. Gedoken word er hier niet terwijl je dat met zulk helder water wel zou verwachten.

Vandaag is Duikreporter Dirk Van den Bergh de gids voor zijn buddy. Hij neemt hem mee naar drie verschillende duikstekken. Hoe dat bevalt? 

Datum: 18-07-2018
Duiklocatie: Strijenham, Bergse Diepsluis en Put van Ekeren

Vandaag afgesproken met buddy Ids Dijkstra. Ik leerde hem kennen op een biologieweekend van Bas van der Sanden en toen spraken we af dat we eens samen zouden duiken. Ids woont boven Amsterdam en moet dus van ver komen. Om het voor hem de moeite waard te maken kies ik drie duikstekken uit waar hij nog nooit geweest is.

Gisterenavond kreeg ik nog een berichtje: kan ik daar ergens mijn flessen vullen, want ik heb geen lucht meer … Iets later nog ander berichtje: heb jij nog 3 Kg lood voor me … Het is al tegen twaalven ’s nachts … Jeetje, dat ziet er me een buddy uit! Ik geef mijn telefoonnummer alvast door voor het geval er nog iets is, want eens vertrokken ben ik alleen nog bereikbaar via een ouderwetse GSM …

En ja hoor … ik ben nog maar net vertrokken ’s morgens of er komt een SMS binnen: ik ga een uur vertraging hebben, want er is een ongeval gebeurd … Ongeval? Te laat vertrokken zeker!

Afspraak was om 07.30 uur bij Strijenham om daar op de HW kentering te duiken. Om 08.35 uur is hij er en hij bekent: ik werd te laat wakker, maar er was ook een ongeval hoor …

Tja, de kentering is nu wel voorbij hé. Gelukkig kan men hier volgens de duikersgidsen buiten de kentering duiken. Er volgt een zucht van opluchting, want dat wist hij niet.

De kentering was om 08.41 uur en om 09.10 uur liggen we er in. We gaan eerst even dag zeggen aan de steenslijmvisjes.

We liggen hier beschut achter de rotsblokken en wanneer we na 12 minuten richting rif gaan blijkt er heel wat stroming te staan! Aan de drop-off wordt die nog sterker. Ik kan mijn camera nog met moeite voor me houden! We dalen dus maar niet te diep af en nadat we de zeeanjelieren gezien hebben gaan we terug richting kant.

Op het einde van de duik hebben we lucht genoeg over om nog wat bij de steenslijmvisjes te blijven hangen. We zijn max. 9,6 meter diep geweest en na 62 minuten gaan we er uit. We gaan langs Sub Ocean Services om onze flessen te vullen en daarna rijden we naar de Bergse Diepsluis. Hier is het zicht echt bagger. Ik laat hem het plateau zien en daarna gaan we westelijk. Veel is er niet te ontdekken, op een zeenaaldje, een hooiwagenkrabbetje en een heremietkreeftje na, maar op het einde van de duik komen we nog enkele zeebaarzen tegen. Max. diepte 11 meter, duiktijd 65 minuten.

De derde duik doen we in de Put van Ekeren. Daar is het zicht gelukkig beter, alhoewel het ook aan het afnemen is … Ik vraag hem of hij beelden of vissen wil zien. “Ik wil alles zien” antwoord hij! OK! Ik vertrek langs de “museumroute” en we komen langs de buste, het zeepaardje en de piranha.

Daarna gaan we de snoeken opzoeken. Die zijn aan het jagen en op bepaald moment hebben we er zelfs drie in beeld! We keren terug en Ids doet allerlei vreemde tekens naar mij. Maar … een goede verstaander heeft maar één woord nodig hé … Hij heeft de buddy’s nog niet gezien! OK, daarlangs. Op het einde van de duik wijst Ids me nog drie mooie baarzen aan die aan het “grazen” zijn. Prachtig! We gingen max. 6,8 meter diep en doken 68 minuten.

Ondanks de eerst wat nalatige indruk van Ids bleek hij een uitstekende buddy te zijn die heel hard begaan is met de veiligheid bij het duiken en ondanks zijn 78 duiken al heel wat kennis heeft opgedaan. Dat doen we nog eens over hé Ids, maar dan wel op tijd vertrekken hé! Om deze mooie duikdag af te sluiten gaan we nog iets eten in het truckerscafé “The Club”. Ids moet daarna nog 200 km terugbollen …

Onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit.

Nadat Edwin de afgelopen periode de mooiste foto’s voorbij heeft zien komen, moet het vanavond maar gaan gebeuren. Het doel? Een paar prachtige visportretten maken.

Datum: 25 juni 2018
Duiklocatie: Toolenburger plas

Een willekeurige maandagavond. Ik heb afgesproken om na mijn werkdag richting de Toolenburger plas te reizen voor een avondduikje. Zodra ik weg kan zet ik koers naar Hoofddorp . De verwachtingen zijn hooggespannen, helemaal als ik aankom bij de plas en een strak spiegeltje aantref. Er zijn geen andere duikers, dus we hebben de hele voorraad aan onderwaterleven helemaal voor ons zelf.

Sander duikt hier regelmatig en de foto’s die ik van hem zie zijn reden genoeg om hier in het water te willen springen. Stuk voor stuk prachtige platen! Superblij dus dat hij vanavond mijn gids wil zijn. De Toolenburger plas staat bekend om het heldere water en de gezonde populatie onderwaterleven. Je schijnt hier kreeft, snoek, baars, karper, meerval, voorn en zeelt tegen te kunnen komen. Voor duikers die van het zwemmen van een parcours houden is er ook genoeg te vinden.

Wij spreken af aan de linkerkant van het strandje te water te gaan. Het duikparcours interesseert ons niet. Wij gaan voor het strandje en in de andere hoek op zoek naar vis en niet zomaar vis. In de Toolenburger plas zitten meerdere meervallen. Ik heb mij laten vertellen dat er een stuk of zes grote exemplaren wonen en inmiddels worden er ook regelmatig kleinere meervallen van zo’n 40 tot 60 cm gezien. Ik heb het visportret al helemaal in mijn hoofd zitten.

Eenmaal onderwater hebben we perfecte omstandigheden. Het zonnetje schijnt nog lekker en het zicht is erg goed. We gaan een stukje bij elkaar vandaan zwemmen om zo een zo groot mogelijk zoekgebied te kunnen gebruiken. Regelmatig zwemmen wij tussen een flinke school kleine visjes. Het is alsof ze bewust met ons mee zwemmen en geeft een geweldig gevoel. We speuren de begroeiing goed af. Wij komen bijzonder veel stukken tegen waar de begroeiing zichtbaar plat gedrukt is, de plekken waar de meervallen gelegen hebben. We zitten warm!

Naast de verschillende prachtige meervallenfoto’s, zie ik ook veel foto’s van grote snoeken voorbij komen. Nummer twee op mijn verlanglijst voor vanavond. Sander heeft mij verteld dat je hier elke duik meerdere forse exemplaren tegenkomt. Wij letten dus niet alleen op meervallen, maar hebben ons zoek oog ook ingesteld op snoeken. Tijdens de zoektocht zien we een forse baars zwemmen. Aan de kleuren en tekening te zien als een oud exemplaar. Helaas lukt het mij niet om met mijn fisheye lens dicht genoeg bij de vis te komen om een goede foto te maken. Als we ruim over de helft van onze duik zijn, komen wij eindelijk een grote snoek tegen. Heel dicht bij laat hij ons niet komen. Wel zwemt hij een aardig stuk met ons mee. Ik kan wat foto’s maken, maar heb niet het gevoel dat ik de foto heb kunnen maken waar ik naar op zoek was.

Na anderhalf uur komen wij het water uit. Ik heb niet gevonden waarvoor ik gekomen ben, maar heb het gevoel dat ik een geweldig leuke duik heb gehad. Als ik later onderweg naar huis rijd, vraag ik mij af wat nu eigenlijk het leukste is: De kick van het vinden, of de spanning van het zoeken?

Duikreporter Carlo Dorrestijn duikt onder in Hurghada en deelt zijn foto’s met je.

Datum: 1juli tot en met 15 juli
Duiklocatie: Hurghada

Azië zit in het hart van Duikreporter Tim de Haan. Hij was in Thailand en maakte deze film met door hemzelf gecomponeerde muziek. Geniet!

Datum: augustus 2017
Duiklocatie: Koh Tao

Duikreporter Dirk Van den Bergh gelooft zijn ogen niet als hij in de Put van Ekeren bij de beelden komt. Wat is hier aan de hand?

Datum: 20-07-2018
Duiklocatie: Put van Ekeren

Momenteel is het slecht zicht in de Oosterschelde en dus maak ik nog maar eens een duikje in de Put van Ekeren waar het zicht momenteel heel goed is en het jonge leven massaal aanwezig is.

Ik duik met buddy Nathan. Het is pas zijn 22e duik en dit speelt in het vervolg van het verhaal wel een rol.

Prachtig weer, goed zicht, naar schatting minimum 6 meter en een zalige watertemperatuur van 23° C!

We zien weer veel visjes en deze zoetwatermosseltjes hebben we een speciaal plekje uitgezocht …

Op zoek naar de grote snoek (die weer niet thuis is) zwemmen we tussen de prachtige onderwaterplanten. Hé wie heeft dit blaadje afgebroken? Wij niet hoor … een fuut?

Mijn buddy is zelfstandig fotograaf, voornamelijk van portretten (boven water) en dit beeld heeft natuurlijk zijn volle aandacht!

Het valt echter op dat het zicht hier veel minder wordt en even verder, wanneer we bij het beeld van de buddies aankomen, wordt het duidelijk … Twee pipo’s zijn met een stalen borstel het beeld aan het afschrapen … What the xxxx? Is dat de kunstenaar zelf die zijn beeld proper wil houden? Dan moet hij het maar aan de oppervlakte zetten! Ik heb er een andere mening over … het zijn twee duikers die onverantwoord te werk gaan. Beseffen zij niet dat er op dat beeld heel veel leven zijn toevlucht heeft gevonden? Zij schrapen dit gewoon kapot! Bovendien poseren ze nog fier voor mijn camera (ik heb dus de beelden van de daders, maar even voorzichtig met de privacy wetgeving hé!) … en … ze zijn aangelijnd met een buddylijn, geen ervaring? Ik vermoed van niet en des te onverantwoord hun daad. Het stof zal bovendien nog voor alle duikers na hen op de thermocline blijven hangen. Ik kan niet ageren, want ik moet op mijn buddy letten die ik nog amper zie. Was ik hier maar met buddy Pierre Spirlet … of liever niet … want dan hadden die misschien niet meer boven gekomen …
Hier een beeld van hoe de buddies er eergisteren uitzagen:

En hoe ze er nu uitzien …

Ik weet niet wat die duikers bezield heeft en dat ze er blijkbaar nog trots op waren ook. Ik zet hier mijn eigen mening neer en hoop op reactie zodat ik dit kan aankaarten bij AVOS en dit in de toekomst niet meer zal voorvallen!

In Lanzarote hebben ze een miljoenenproject opgezet, juist om leven op de beelden te krijgen en zo ander leven aan te trekken! Daar zag ik met eigen ogen het succes van die onderneming …

We vervolgen onze duik en de mist klaart op, zodat we verder kunnen genieten. Assholes!

Mijn buddy zet een recordduiktijd neer van 80 minuten en ondanks zijn nog maar recente duikervaringen is hij er zich ten volle van bewust dat er hier iets niet in de haak was. Hebben die mannen soms geen opleiding gevolgd?

We vergeten het even en genieten nog na van onze duik. Hé tijd om te vertrekken, want ik moet nog naar de verjaardagsduik van Petra Zondervan!

Een traditie! PADI organiseert elk jaar Women’s Dive Day – een dag die wereldwijd wordt gevierd. Kijk deze impressie met foto’s uit Nederland, België, Bali, Curaçao, Kroatië en de Filipijnen.

Wij bedanken Duikteam Nederweert, René Weterings, Blue Bay Dive, Annemieke Bakker, Wim Custers, Magic Oceans Dive Resort, René Huisman, Scuba Connection en Joe’s Gone Diving voor de foto’s!

Heb jij ook foto’s van dit event? Stuur ze naar redactie@duikeninbeeld.tv.

Klik op een foto hieronder om de diavoorstelling te starten. 

Spannend! De eerste duik van Richard, Mariëlle en Tim in de Noordzee en dan ook nog op een recentelijk ontdekte plek: de Schelpdierbank.

Datum: 14 juli 2018
Duiklocatie: Brouwersdam, Noordzee

We staan aan de Brouwersdam en kijken uit over de Blokkendam en de Noordzee die daar achter ligt. Spannend, want we hebben nog nooit in de Noordzee gedoken. Vandaag gaan we duiken op een paar jaar geleden ontdekte schelpdierbank, die voor de kust van Goeree ligt. De duik wordt georganiseerd door een samenwerkingverband van de NOB, stichting Anemoon en Ravon. We zijn met een achttal buddyparen, die allemaal hun best gaan doen om monitoringgegevens te verzamelen over het aanwezige leven op deze schelpdierbank. Het is schitterend weer en we duiken net na de laagwaterkentering. We worden door Joop met de zodiak weggebracht en allemaal op een andere plek gedropped om zo een goed beeld van de schelpdierbank te krijgen.

Marielle, Timo en ik zitten in de laatste monitoringsploeg. Met een koprol achterover het water in en het monitoren kan beginnen. Ondanks de oostenwind is het zicht maar een halve meter. Geen idee of dit goed of slecht is voor deze plek. Ik besluit Timo wel even met een buddylijn vast te haken. Met drie mensen duiken met een halve meter zicht is natuurlijk vragen om elkaar kwijt te raken. We dalen rustig af!!! Echt afdalen kun je het natuurlijk niet noemen, want op 3 meter zitten we al op de schelpdierbank. Even oriënteren, kompas richting het zuiden schieten en we kunnen. Eigenlijk is het een behoorlijk saaie duik, want we zien duizenden mosselen van hetzelfde formaat, slechts eenmaal een levende Japanse oester en een Zeeuwse oester. En een paar maal dode schelpen van de Zeeuwse en Japanse oesters.

Schelpdierbank is natuurlijk een ruim begrip. Voor ons is het meer een mosselbank. Later begrepen we dat de andere teams dezelfde ervaring hadden. De diepte van de bank varieert van 2,7 tot 3,4 meter. Het leven dat we op de bank tegenkomen is allemaal jong. We zien strandkrabben, hooiwagenkrabben, dikkopjes, een gewone donderpad, botervis, zeesterren, slingerzakpijp, zee-anjelieren, slibanemonen, weduwerozen en eitjes van de egelslak. We hadden 75 minuten afgesproken als duiktijd en als we naast onze oppervlakteboei weer boven komen, komt Joop er al aan. Tijdens een heerlijke lunch in Stellendam worden de resultaten besproken. Iedereen heeft nagenoeg dezelfde waarnemingen. Peter van Bragt evalueert de waarnemingen en maakt ons duidelijk dat we ons moeten realiseren dat we over een heel bijzonder stukje hebben gedoken. Heel vroeger zag een groot deel van de Noordzeebodem er zo uit.

Helaas is door de intensieve visserij alles verloren gegaan en krijgt de natuur ook niet meer de kans om te herstellen. Gezien de gelijke grootte van de mosselen is deze bank vermoedelijk twee jaar oud en door de locatie ligt het veilig voor de visserij. Hopelijk groeit hij en wordt de biodiversiteit tijdens het ouder worden steeds groter en hebben we uiteindelijk weer een ‘traditionele’ schelpdierbank liggen. We zijn heel benieuwd hoe het er hier over een paar jaar uit zal zien en gaan zeker nog eens een kijkje nemen.

Aqaba Tourism, in samenwerking met Wild Water duikvakanties en Duiken Magazine, geeft je de kans om in de herfst van 2018 een all inclusive reis, met vluchten, naar Aqaba te winnen. Voor jou en jouw gezin.

Word een beroemdheid!

Het winnende gezin in deze wedstrijd zal worden vergezeld door een fotograaf en een journalist van Duiken Magazine tijdens de reis in Jordanië. Een kort filmpje van deze fantastische familie-ervaring zal worden gepubliceerd op sociale media, de website van Aqaba Tourism, de website van Wild Water,  Duiken Magazine Website en zal tevens getoond worden op de Duikvaker Show 2019. Er zal ook een hoofdartikel over de familie-ervaring worden gepubliceerd in Duiken Magazine.

De winnende familie zal zich ertoe verbinden om de Duikvaker Show 2019 twee achtereenvolgende dagen bij te wonen (de toegangstickets zullen worden aangeboden door Aqaba Tourism). De bedoeling is om alle ervaringen, opgedaan tijdens de reis te Aqaba en omgeving, op de show te delen met bezoekers aan de Aqaba Tourism, Wild Water Diving Holidays en Duiken Magazine standen.

Hoe deelnemen?

Voer jouw gegevens in op de website www.aqaba.jo  en vertel in 25 woorden of minder waarom je graag Aqaba zou bezoeken. Om de wedstrijd te winnen dien je jezelf en jouw gezinsleden te filmen terwijl jullie het eerste couplet van het Aqbawi-lied “Ana Menalagaba ja eiuni” zingen. Je moet deze video vervolgens posten op de Aqaba Tourism Facebook Page.

Een jury, samengesteld uit Wild Water, Duiken Magazine en Aqaba Tourism, kiest de winnaar op basis van het unieke karakter van het filmpje van de deelnemers en of het getuigt van persoonlijkheid. De resultaten worden op 1 september 2018 op de Facebookpagina van Aqaba Tourism en op de website bekendgemaakt.

Hoe leuk is het als je na het duiken of snorkelen boven water kunt laten zien hoe mooi het onder water is? Dan heb je natuurlijk wel een camera nodig. Wij hebben vijf compactcamera’s voor je op een rijtje gezet.

Olympus TG-5

De Olympus Stylus Tough TG-5 onderwatercamera is van zichzelf waterdicht tot 15 meter diepte en met het PT-058 onderwaterhuis (van Olympus zelf, maar ook van Nauticam of Ikelite) kun je hem zelfs meenemen naar 45 meter diepte. Een geweldige camera voor macro – met de TG-5 kun je in RAW en jpg beeldvullende foto’s maken van de kleinste slakjes, zonder dat je daarvoor extra lenzen nodig hebt.
Je kunt ook videobeelden in 4K kwaliteit maken met deze camera.

Benieuwd naar de prestaties? Lees de test van de Olympus TG-5.

Paralenz

De eerste actiecamera die speciaal is ontwikkeld voor en door duikers. De camera staat bol van de unieke kenmerken. Wat denk je van automatische kleurencorrectie op basis van je diepte? Geen gedoe met filters, maar lekker filmen en genieten van de duik. Dankzij de ingebouwde druksensor weet je ook na de duik op welke diepte je die prachtige haai hebt gezien. Een behuizing is niet nodig, de Paralenz kan ‘as it is’ mee naar maximaal 200 meter diepte. En met een volle batterij kun je maar liefst meer dan 2 uur filmen. Voor deze actiecamera zijn diverse accessoires verkrijgbaar (zoals maskerbevestiging).

Sealife DC2000
De meest geavanceerde Sealife camera tot op heden! Hij beschikt over een SONY 20 megapixel 1 inch type sensor, Ful HD 1080p video en JPEG & RAW beeldformaten. Het is een volautomatische camera met ongekende mogelijkheden en met bijna ongelimiteerde manuele instellingen. En het mooie is… deze set kun je (nu of later) uitbreiden tot een volwaardige onderwatercameraset met behuizing en flitsers.
De DC2000 is gegarandeerd waterdicht tot 18 meter. Wil je dieper, dan heb je ook de behuizing nodig (tot 60 meter waterdicht).

Benieuwd naar de prestaties? Lees de test van de Sealife DC2000.

Sony RX100 mark V

Een heerlijk compacte fotocamera met een grote 1 inch sensor, een schat aan manuele instellingen en 4K videomodus. De camera past in onderwaterhuizen van diverse merken, zoals Fantasea (max. diepte 60 meter) en Nauticam (max. diepte 100 meter). Hij heeft een autofocussysteem, waarmee je binnen 0,06 seconde moet kunnen scherpstellen. Leg met deze camera wonderlijke beelden vast dankzij superslowmotion van 1000fps, een sluiter zonder vervorming met een ongekende snelheid van 1/32.000 seconden en 4K-film (960fps).

Canon G7 X Mark II

De compactcamera heeft een 1.0-type sensor, een heldere f/1.8-2.8 Canon-lens en superieure DIGIC 7-verwerking. Met deze camera is je eigen creativiteit de limit. Wat het licht ook is, je maakt prachtige, stabiele, scherpe en heldere opnamen dankzij het HS System en de Optical Image Stabilizer met Dual Sensing IS-technologie. In het Fantasea huis kun je de camera meenemen naar maximaal 60 meter en naar hartenlust foto’s en filmpjes maken.

Foto’s delen! 
En als je dan (je eerste) onderwaterfoto’s hebt gemaakt, dan wil je ze natuurlijk laten zien! Aan familie en vrienden laat je zien hoe mooi het onder water is. Maar wanneer je foto’s ook deelt met andere onderwaterfotografen en duikers, krijg je ook weer handige feedback om weer een stap vooruit te zetten. Open een eigen album in de fotogalerie van DuikeninBeeld. Wij verheugen ons al op je foto’s.

Dit overzicht kwam tot stand met dank aan Onderwaterhuis.NL.

Eerst dacht duikreporter Leendert Smit erover om van deze duik geen duikreport te maken. Maar van fouten kun je leren en dus deed hij het toch.

Datum: 17 juli 2018
Duiklocatie: Zeelandbrug – Zeeland

Het plan was om weer ouderwets 2 duikjes bij de brug te gaan maken. Een driftduik met de videocamera als eerste en daarna een duik op de LW kentering met de fotocamera. Maar een plan moet je wel checken (fout1: niet gedaan), zo leert ons de NOB.
Ik wist dat er tot eind juni aan de pijlers zou worden gewerkt maar het is nu 14 juli dus geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. De provincie Zeeland denkt daar echter anders over ontdek ik al snel want tot mijn schrik komt er net een werkschip aanvaren dat pontificaal tussen wal en eerste pijler gaat liggen.
Mijn driftduik van trap 1 naar trap 2 kan ik dus wel vergeten. Ik zal voor beide duiken naar de westelijke trap moeten lopen. Dat betekent ook dat ik tijdens de eerste duik geen driftduik kan maken maar tegen de stroom in moet gaan zwemmen om een veilige duik te kunnen maken. Vervelend maar een te overzien probleem.

Eenmaal onder water blijkt het zicht behoorlijk tegen te vallen en de stroming is aanzienlijk. Ik kan er maar met moeite tegenin komen. Het water lijkt ook veel kouder dan ik gedacht had maar ik kom er snel echter waarom ik dat denk. Ik voel een koud waterstroompje richting benen gaan en weet onmiddellijk: lek pak!
Na 30 minuten sta ik weer op de kant en als ik mijn pak uittrek blijkt alles drijfnat. Een tweede duik kunnen we vergeten. Fout 2: check je materiaal en pak VOORDAT je te water gaat.

Op de zandvlakte bij Dreischor Frans Kok rif vindt Duikreporter Dirk Van den Bergh veel gestippelde tweedraadkokerwormen en eikapsels van schepjes. Na een mooie duik wordt het tijd om de barbecue aan te steken.

Datum: 20-07-2018
Duiklocatie: Dreischor Frans Kok rif

Na een duikje in de Put van Ekeren met Nathan (zie vorige reportage) rij ik naar Zeeland voor een duikje in de Grevelingen. Van zoet naar zout dus, de omgekeerde wereld, want normaal duikt men eerst in zout om dan te gaan spoelen in zoet!

Er is echter een goede reden: afspraak om 14.00 uur bij Dreischor Frans Kok rif voor de verjaardagsduik van Petra Zondervan …

Bij aankomst worden we getrakteerd op een heerlijke aardbeientaart. “We” zijn verder nog Peter Zondervan en Bas en Mirjam van der Sanden. Weinig volk dus, maar dat komt ervan als je op een vrijdag verjaart en iedereen aan het werk is!

We zijn dus met zijn vijven (dit omdat Mees van der Sanden afgehaakt heeft) en het is even overleggen hoe er gedoken gaat worden. Yeah! Ik mag met de jarige duiken! Bas wil diep, Mirjam niet. Peter wil ook niet diep want de batterijen van zijn lamp zijn niet voldoende opgeladen. Bye bye Bas!

Om 15.20 uur liggen we in het water. Ons duikplan: eerst even bij de reefballs snuffelen, dan naar het kasje en daarna verder naar het rif op 15 meter. We vinden het kasje zonder problemen. Het zicht op de zandvlakte is uitzonderlijk goed. Ik wou vlokslakjes zien en Petra wijst me het ene na de andere aan!

Op de zandvlakte zitten massaal veel gestippelde tweedraadkokerwormen en de schepjes zijn klaar met het maken van hun eikapsels:

Na het kasje zwemmen we verder, op zoek naar het rif. We blijven echter steeds maar op 10 meter diepte … waar is dat rif nu? Petra zegt achteraf dat ik veel te veel oostelijk zwom, maar hoe komt het dan dat wij bij terugkomst een heel eind westelijk van de steiger uitkwamen? Die uitleg klopt niet hoor! Na 45 minuten besluiten we dan maar om terug te keren. We komen op onze terugweg het bad en de WC pot tegen. De puitaaltjes poseren maar heel even!

Na de veiligheidsstop moeten we nog een heel eind terug naar de steiger. Er staat een lichte stroming in die richting, dus veel moeite kost dat niet. Na 87 minuten zijn we boven. We zijn max 10,8 meter diep geweest. Daar was de watertemperatuur 20°C, maar boven de 6 meter was dit 22°C. Als die warme temperaturen blijven aanhouden kunnen we binnenkort ook in Nederland in shorty gaan duiken!

Tijd voor het feestje! Peter is de chef kok van dienst en bakt heerlijke kaasworsten, hamburgers en kippesaté’s. Voor het toetje hebben ze grote spekken – marshmallows – bij om te roosteren. Blijkt dat je daar enige ervaring in moet hebben om deze “à point” te krijgen. Ik heb het nog nooit gedaan, maar mits enige bijstand lukt het me wel. Wat een plakkerig gedoe is dat zeg, zeker als het dan nog van je stokje glijdt! Het doet me eerder denken aan secondenlijm … maar toegegeven … het is lekker! Ken je die beeldjes van horen, zien en zwijgen? Hieronder een nieuwe versie: blazen, happen en likken …

Heerlijk feestje! Bedankt Petra en Peter! Thuisgekomen ben ik toch benieuwd uit wat die marshmallows bestaan en waar het woord vandaan komt. Ik zoek het op. Wedden dat bijna niemand weet waar het woord vandaan komt? Voor de lekkerbekken, hier wat interessante lectuur: https://www.culy.nl/inspiratie/waar-komen-marshmallows-vandaan/

Onderstaande video bekijken in HD1080p voor de beste kwaliteit.

Diving Holidays introduceert vanwege de warmte speciale temperatuurkorting op al haar reizen. Boek nu je duikvakantie bij Diving Holidays en geniet van hoge temperatuurkortingen!

Er zijn uiteenlopende bestemmingen van het Caribisch gebied tot Azië om heerlijk onder water te kunnen genieten.

Van een heerlijk resort met zwembad tot rondreizen en liveaboards. Alles wat je nodig hebt voor de perfecte duikvakantie. Ontvang nu de temperatuur in euro’s als kortingsbedrag per persoon op je geboekte reis. Is het bijvoorbeeld 29 graden? Dan ontvang je 29 euro per persoon korting! De korting wordt na (online) boeking in mindering gebracht op je factuur! Geniet van de heerlijke verkoeling tijdens je duik en boek nu vast je reis!

Bekijk de voorwaarden op www.divingholidays.nl of bel 020 – 521 8100 voor meer informatie!

Ondanks dat Duikreporter Jurjen geen fan van zoet water duiken is, werd hij positief verrast tijdens een duik op zijn huisrif Zevenhuizerplas. Zou dat bij de tweede duik weer zou zijn?

Datum: 24-07-2018
Duiklocatie: Zevenhuizerplas, Rotterdam/Zevenhuizen

Ik ben normaal niet zo’n fan van zoetwater duiken. Er is vaak niet zoveel te zien. Maar de Zevenhuizerplas ligt op nog geen 800m van ons huis, dus laatst toch maar uit gemakzucht weer eens een kijkje gaan nemen. WOW, wat een verrassing; goed zicht en wat een uitbundigheid van jong leven. Dus na mijn enthousiaste verhalen, met een groepje van 6 deze week nog maar een keer. En ja, hoor het warme weer en de daarmee gepaarde grote hoeveelheden zwemmers hebben het zicht serieus geen goed gedaan. Maar niet getreurd. Met 35 graden bovenwater is het onderwater per definitie beter vertoeven.

We gaan via het hondenstrandje het water in en zwemmen rustig uit over de grassen richting de ‘drop off’ van het veenwandje. Op die eerste meters komen we gewoon al een aantal jonge snoekjes tegen. Het zicht is echter echt teleurstellend.

Eenmaal bij het wandje dalen we rustig af. Ik heb een ex-collega mee en laat uit hem uit puur leedvermaak de thermocline op 7 meter voelen. Gieren, die kop en die ogen, sommige dingen zijn onbetaalbaar. Dus maar gauw weer naar de heerlijke warme laag erboven. Heerlij langs het wandje dobberen en tussen de rechtopstaande planten zoeken naar snoekjes. Nou dat was niet zo’n probleem. We zijn ongeveer bij 30 gestopt met tellen. Gelukkig zijn er een aantal plekken bij waar het zicht iets beter is en kan ik toch ook nog wat filmopnames maken. Ik was te lui geweest om na de laatste duik in Zeeland de macro lens voor de GoPro eraf te halen en dus maar proberen om met macro +15 een snoekje close up te filmen. Nooit gedacht dat dat ook nog zou lukken. Lachen zeg.

Na 64 minuten komen we voldaan en heerlijk afgekoeld bovenwater. Het was weer een toffe duik.

Dit keer geen filmpje, maar een paar screenshots uit de videofragmenten.

Dive Safaris op Sint Maarten is na de orkanen Irma en Maria weer volledig operationeel. Tijd voor een duiktrip naar dit Caribische eiland?!

Het  PADI 5 star Instructor Development Resort, dat wordt geleid door Helmie en Henry Franken, verzorgt duiktrips met de stabiele catamaran. Dit maakt dit duikcentrum heerlijk flexibel – je kunt in de ochtend of middag duiken en per trip één of twee duiken maken. Ook nachtduiken en snorkeltrips behoren tot de mogelijkheden.

Riffen na Irma

De riffen en wrakken voor de kust van Sint Maarten liggen er nog steeds goed bij. Natuurlijk heeft het koraal wel wat schade opgelopen maar het herstel vordert goed. Het onderwaterleven is nog steeds heel erg mooi en veelzijdig. Je kunt er schildpadden, roggen en haaien zien tegen een decor van vele rifvissen in allerlei soorten, kleuren en maten – van papegaaivissen, egelvissen en koffervissen tot een bonte variatie aan blenny’s en goby’s.

Intro’s en opleidingen tot en met instructeur

Bij Dive Safaris kan je het hele scala aan PADI duikopleidingen volgen – van Open Water tot Instructor. Het duikcentrum beschikt over een eigen zwembad, dok en theorielokaal met alles wat je in een volwaardig duikcentrum mag verwachten.

Wie nog nooit heeft gedoken, kan bij Dive Safaris kennismaken met de duiksport. Na de intro in het zwembad en de echte duik in zee is de kans op verslaving groot!

Duiken op St. Maarten is mooi en adembenemend.

www.divesafarisstmaarten.com

“Ze leven!” Een luid gejuich was te horen op de vissersboot. Initiatiefnemers WWF en ARK natuurontwikkeling hebben in samenwerking met onderzoekers van Wageningen Marine Research, Bureau Waardenburg en Sas Consultancy in mei een oesterbank geplaatst; op 24 meter diepte zijn ongeveer 80.000 Noorse platte oesters uitgezet en negen 3-D geprinte rifstructuren met oesters. Afgelopen weekend vond de eerste monitoring plaats.

Het overlevingspercentage van de oesters wordt geschat op 90%; en de eerste resultaten zijn positief: de overleving van de oesters is goed, ze blijken te groeien en hebben paairijpe geslachtsorganen: een teken voor voortplanting.

Dat betekent dat oesterbanken weer kunnen terugkeren in de Noordzee, zodat deze een voedingsbodem kunnen vormen voor een rijke en gezonde zee. Wereldwijd is 80% van de oesterbanken verdwenen. In de Nederlandse Noordzee nagenoeg alles.

Foto: Onderwaterbeelden.nl via WNF

Wereldwijd worden oesterbanken hersteld en beschermd omdat ze een sleutelrol spelen in herstel van biodiversiteit, en ook verhoging van visproductie, waterkwaliteit en bodemstabiliteit leveren, en kunnen bijdragen aan kustbescherming. Tenzij er een bronpopulatie aanwezig is, leert de ervaring dat oesterbanken niet uit zichzelf terugkeren. Daarom brengen WWF en ARK nu op verschillende plaatsen oesters terug, een primeur op de Noordzee die blijkt aan te slaan.

Rewilding de Noordzee

De Noordzee is een drukke zee: we halen er allerlei grondstoffen vandaan zoals voedsel, energie, zand en grind. WWF zet zich in voor een gezonde Noordzee waar ruimte is voor gebieden waar de natuur zich kan maximaal kan herstellen en ontwikkelen, zodat het Noordzee ecosysteem weer gezond wordt en weerbaar tegen de gevolgen van klimaatverandering. Beschermingsmaatregelen spelen daarin een belangrijke rol en in combinatie met actief herstel van soorten en leefgebieden verwachten we hieraan een extra boost te kunnen geven.

Bron: WNF