Op zaterdag 14 januari is het open huis op dé duikplek van Nederland en vieren Lucas Duiksport en EWDR dat ze voortaan onder één dak zitten. Dé duikplek wordt die dag geopend door prof. mr. Pieter van Vollenhoven.

Prof. mr. Pieter van Vollenhoven

Prof. mr. Pieter van Vollenhoven is zelf al jaren een enthousiast duiker en duikinstructeur. En hij is al meer dan 15 jaar een goede (duik)vriend van de directeur van Eigen Wijze Duikreizen (EWDR) Arjan Gunnink. Dus als er iemand helemaal op zijn plek en in zijn element is op 14 januari aan de Bedrijvenweg 3a in Nijverdal, dan is het prof. mr. Pieter van Vollenhoven.

Klinkende namen
Niet zo gek, want als Lucas Duiksport en EWDR, twee al jaren klinkende namen in de duikwereld samengaan, dan levert dat een duikplek op die niet alleen in Nederland maar zelfs op Europese schaal zijn weerga niet kent. Alles en iedereen ademt er duiken. Duikspullen in alle merken, soorten en maten. Duikreizen naar alle windstreken. En dat alles voortaan onder één dak. Op de mooiste, de grootste, de beste duikplek!

Groots vieren
Om de krachtenbundeling groots te vieren is het de 14de januari Open Huis. Vanaf 09.00 uur staat er van alles op het programma. Presentaties van alle mogelijke duikavonturen. Zo staan onder andere duikreizen naar Kenia, Kaapverdië, Spitsbergen, Egypte, Palau en Indonesië op het programma. De hele dag door zijn er presentaties over de nieuwste duikapparatuur (door Sealife en Scubapro) en een workshop over onderwaterfotografie (door Peter de Maagt). Drs. Jan Jaap Brandt Corstius gaat in zijn presentatie in op het belang van een gedegen duikmedisch onderzoek (de duikkeuring). Duikmedisch arts, tevens medisch directeur DAN Europe, dr. Menno Gaastra, presenteert hoe om te gaan met bijvoorbeeld dieren en koralen onder water. Een aanraking daarmee kan tot heftige reacties leiden. Op je huid, maar ook op de rest van je afweersysteem.

Lucas Duiksport en EWDR samen in Nijverdal wordt dus groots gevierd. Met als eregast prof. mr. Pieter van Vollenhoven.

Duikvaker wordt leuk! Zeker op de stand van DuikeninBeeld. Een hele reeks specialisten schuift aan de thematafel aan om jou over hun onderwerp te vertellen en je vragen te beantwoorden. Ook kun je meedoen met de Duikveiligheidsquiz en presenteert Ron Offermans zijn nieuwe boek. En als bezoeker bepaal jij welke foto’s in de dynamische foto-expo hangen. Meedoen – dat staat ook dit jaar centraal op de leukste stand van Duikvaker!

Het programma is bekend. Vink nu vast aan wat je zeker niet wilt missen en over wel onderwerp je mee wilt praten. Ook jouw inbreng is voor ons van ongekende waarde. Je kunt gewoon aanschuiven – aanmelden is niet nodig. Een thematafel duurt ongeveer 45 minuten.

Overigens, er zijn meerdere redenen om de stand van DuikeninBeeld op te zoeken. Alweer voor het derde jaar kun jij namelijk elk uur bepalen welke prachtige duikfoto’s in de Dynamische foto-expositie hangen. En daar kun je een prijs mee winnen!

Ook zal Ron Offermans zijn nieuwe Handboek digitale onderwaterfotografie presenteren op het podium naast de stand van DuikeninBeeld (zaterdag 10.30 uur) en kun je meedoen aan de Duikveiligheidsquiz met Sander Kool en Leo Blokland (zaterdag 12:40 uur).

Het programma van de thematafels! Klik op de link van het desbetreffende onderdeel voor meer info.

Tijden en programma-onderdelen onder voorbehoud. 

Duikvaker vindt plaats op 4 en 5 februari 2017. Als je vooraf kaarten koopt met de kortingscode van DuikeninBeeld, krijg je 20% korting én maak je kans op een Aladin Sport duikcomputer van Scubapro. Klik hier voor meer info.

Koos jij voor een nieuwjaarsduik op 1 januari met erwtensoep en een muts? Of ging je te water met een neopreen cap en een persluchtfles? Ricardo Kleinjan begon 2017 met goede (duik)voornemens!

Datum:  8 januari 2017
Duiklocatie: Oostvoornse Meer

Welkom in 2017 !

Het leek wel de week van de goede duik “voornemens” overal waar je keek of las was wel op te merken dat men in duikersland maar aan een ding dacht… juist duiken zonder Unox muts maar wel met een dikke duikkap en hopenlijk warme chocomelk na de duik!

Zo geschiedde ook mijn weekend, dit jaar de tweede duik die ik binnen een voor mij nieuwe club met buddies maakte!
De eerste duik van een seizoen gaat voor mij altijd voorbij zonder video of foto apparatuur, heel bewust laat ik de toeters en bellen even thuis en concentreer ik me even op m’n droogpak en de kwaliteit van afdichting van mijn droge handschoenen.

De duik verliep zonder vollopende handschoenen en uiteraard heerlijk warm! Dat voorspelt veel goeds voor de rest van het winterse seizoen. Zoals altijd doken we richting de SRV bus op een metertje of 17 en je kon wel zien dat oostvoorne onder water in verval begint te geraken want de gaten sloegen in de zijkant en het dak…

Na een rustig tourtje van ongeveer 50 minuten hebben mijn vaste buddy en ik nog genoten van een openings borrel van onze duikschool en zijn we tevreden gestart met seizoen 2017!

Wat gaat er komend seizoen allemaal gebeuren?

In februari kunnen jullie een verslag verwachten van een serie duiken in Engeland! En nu een hele belangrijke switch voor dit duikseizoen… ik ga weer fotograferen! Welke camera in het vat zit wordt eind van deze maand duidelijk in een extra verslag vlak voor ik naar Engeland vertrek!

Dus wederom trouwe mededuikers, Unox muts af en duikkap op duik met mij mee in een nieuw en hopelijk geweldig nieuw duikseizoen!

Groeten,

Ricardo kleinjan

Er is een nieuwe soort zeedraakje ontdekt – het robijnrode zeedraakje. En het diertje is nu voor het eerst levend op beeld vastgelegd.

Still uit video

In 2007 werd een onderzoek naar deze soort gestart. Dit gebeurde op basis van vier exemplaren die dood waren aangespoeld of in de collectie van een museum waren opgenomen nadat deze in de netten van vissers waren aangetroffen tussen 1919 (!) en 2007. Middels DNA-onderzoek werd in 2015 uiteindelijk vastgesteld dat de Phyllopteryx dewysea, de Latijnse naam van het robijnrode zeedraakje, een andere soort was dan de reeds bekende zeedraakjes.

Nu is het dier voor het eerst op 55 meter diepte levend op video vastgelegd. Een expeditieteam van het Scripps Institution of Oceanography zocht naar een speld in een hooiberg, maar vond het kleine diertje bij de Recherche-archipel ten westen van Australië. In dit gebied was één van de dode diertjes destijds opgedoken.

What’s in a name? Een duikreport met als titel “schimmels’. Dit filmpje van Jackie Oomen wil je zien!

Datum:  8 januari 2017
Duiklocatie: Zeelandbrug

Op 8 januari 2017 maakt ik een duik in de Oosterschelde, duikstek de Zeelandbrug.
Voor het eerst zie ik een Zeedahlia hier en een Zeedonderpad met nest.
Maar ik kom ook een schimmel tegen…

Op zaterdag 14 januari heeft prof. mr. Pieter van Vollenhoven tijdens het open huis van EWDR en Lucas Duiksport de nieuwe samenwerking tussen het duikreisbureau en de duikwinkel officieel ingeluid.

Ten overstaande van zo’n 400 gasten heeft prof. mr. Pieter van Vollenhoven -zelf een enthousiast duiker- de nieuwe locatie van EWDR onder het dak van Lucas Duiksport geopend. Op de locatie aan de Bedrijvenweg 3a in Nijverdal kan de duiker nu terecht voor duikmaterialen, duikopleidingen en duikreizen – de twee partners noemen het niet voor niets dé duikplek van Nederland.

Open huis
Buiten de opening werden er de hele dag door presentaties gegeven over duikbestemmingen als Kenia, Kaapverdië, Spitsbergen, Egypte, Palau en Indonesië, onderwaterfotografie en duikmedische zaken als de duikkeuring. Ook Scubapro en Sealife waren aanwezig met hun nieuwste producten.

Foto’s: Rob Aarsen, Onderwatersport

Internationaal uitgevoerd moleculair biologisch onderzoek heeft aangetoond dat de tot nu toe geldende taxonomische onderverdeling van zeenaaktslakken in onder andere de families van de knotsslakken en knuppelslakken niet meer kan worden gehandhaafd. Het gevolg hiervan is dat wereldwijd en dus ook in Nederland, een aantal zeenaaktslakkensoorten een nieuwe wetenschappelijke naam heeft gekregen.

De gorgelpijp-knotsslak heeft ook een nieuwe wetenschappelijke naam: Tenellia gymnota.

Organismen worden taxonomisch in een soort van omgekeerde piramide gerangschikt. In het dierenrijk kennen we onder andere de stam van de weekdieren die vervolgens wordt opgesplitst in diverse ordes, die weer gesplitst worden in successievelijk families, geslachten en uiteindelijk in soorten. Met deze systematiek krijgen soorten een unieke wetenschappelijke naam die bestaat uit de geslachts– en de soortnaam: de grote vlokslak heet wetenschappelijk Aeolidia paplillosa; het is dus de soort papillosa uit het geslacht Aeolidia. We noemen dit de binominale of binaire nomenclatuur.

In het verleden werden soorten meestal beschreven op basis van interne en externe anatomische kenmerken. Dat werkt prima om bijvoorbeeld schol en haring te classificeren als verschillende vissoorten behorende tot verschillende geslachten en families. Maar voor veel kleinere diersoorten, waarvan soms ook niet veel waarnemingen bekend zijn, kan het veel lastiger zijn om ze hiermee goed te rangschikken. Moleculair biologisch onderzoek, waarbij gekeken wordt naar overeenkomsten en verschillen in specifieke DNA-codes, vormt een modern hulpmiddel waarmee verwantschappen tussen soorten veel nauwkeuriger kunnen worden beschreven. Dit DNA-onderzoek heeft bijvoorbeeld recentelijk nog aangetoond dat de Nederlandse populatie grote vlokslakken gesplitst diende te worden in twee soorten: de grote en de gekrulde vlokslak.

De wetenschappelijke naam van de gestippelde knotsslak is voortaan Rubramoena amoena.

In december 2016 publiceerde een internationaal onderzoeksteam uit Zweden, Rusland en de Verenigde Staten de resultaten van een grootschalig verwantschapsonderzoek met ongeveer honderd soorten zeenaaktslakken uit met name de superfamilie Fionoidae: vernoemd naar het woord ‘fionn’ uit het Gaelic, dat zoiets betekent als ‘schoon/mooi/wit’. Kort samengevat komen de resultaten voor wat betreft Nederlandse soorten hier op neer:

Alle vertegenwoordigers van de families Eubranchidae (knuppelslakken) en Tergipedidae (knotsslakken) zijn, gebaseerd op dit onderzoek, nu samengevoegd in de familie Fionidae. De tot nu toe gebruikte wetenschappelijke (Latijnse) familienamen komen te vervallen. De Fionidae worden nu vervolgens onderverdeeld in een aantal geslachten. Het geslacht Eubranchus, vroeger onderdeel van de familie Eubranchidae maar nu dus ingedeeld bij de Fionidae, blijft behouden, en daarmee ook de wetenschappelijke namen van onze knuppelslakken. Maar met name in het geslacht Cuthona, vroeger onderdeel van de familie Tergipedidae is veel veranderd. Het is opnieuw gerangschikt en nu verdeeld over drie geslachten, waarvan het geslacht Rubramoena nieuw is. Zes Nederlandse soorten hebben hiermee een nieuwe wetenschappelijke naam gekregen.

Oude wetenschappelijke naam	Nieuwe wetenschappelijke naam	Nederlandse naam
Cuthona rubescens	Rubramoena rubescens	Karmozijnrode knotsslak
Cuthona amoena	Rubramoena amoena	Gestippelde knotsslak
Cuthona concinna	Cuthonella concinna	Zilverblauwe knotsslak
Cuthona foliata	Tenellia foliata	Gestreepte knotsslak
Cuthona gymnota	Tenellia gymnota	Gorgelpijp-knotsslak
Cuthona cearulea	Tenellia caerulea	Hemelsblauwe knotsslak

De onderzoekers hebben opnieuw gekeken naar de anatomische kenmerken van de soorten. Deze nieuwe onderverdelingen worden ook ondersteund door voortschrijdend inzicht in de gezamenlijke en onderscheidende anatomische kenmerken.

De hemelsblauwe knotsslak gaat voortaan door het leven als Tenellia caerulea

Het spreekt voor zich dat hiermee alleen de wetenschappelijke namen van soorten zijn veranderd. Er zijn geen soorten uit onze kustwateren verdwenen of bijgekomen. In principe hoeven Nederlandse namen niet de wetenschappelijke veranderingen te volgen. En zeker niet wanneer die Nederlandse namen gebaseerd zijn op uiterlijke kenmerken, kleur, gedrag of plaats van voorkomen, zoals hier het geval is. Die kenmerken veranderen immers niet, zodat er weinig reden is nu van deze soorten ook de Nederlandse namen aan te passen.

Tekst en foto’s: Peter H. van Bragt 

Dit artikel is uitgebracht door Stichting ANEMOON en met toestemming overgenomen van Nature Today.

Met de weersvoorspellingen voor de komende dagen begint het toch echt te kriebelen. Gaan we ijsduiken? Annet van Aarsen geeft vijf tips om je duik onder het ijs nog plezieriger te maken.

1.  Op zich is ijsduiken niet moeilijk. Maar training en een goede uitleg zijn wél noodzakelijk, of je deze tak van sport nu op de traditionele manier –aangelijnd en met een seinmeester op de kant- uitoefent of kiest voor de benadering die je in het grotduiken ziet: samen met je buddy een lijn leggen. Volg een cursus, als je een groentje bent. IJsduikcursussen zijn niet zo moeilijk te vinden. Zodra het ijs dik genoeg is, zijn er talloze duikscholen en –verenigingen die iets organiseren.

2.  Blazende automaten bederven de pret. Duik bij voorkeur met twee eerste trappen. En zorg ervoor dat je duikspullen droog zijn als je je set opbouwt. Of doe dat binnen in de warmte. Niet uitgebreid uit je automaten ademen in de vrieskou: dat is vragen om een blazer.

3.  Soms kom je ijsduikers tegen die zelfs bij deze tak van sport diepte willen maken. Zonde! De schoonheid van het ijsduiken is te vinden vlak onder de ijsvloer: de schitterende lichtinval, de luchtbellen die spiegels vormen onder het ijs… En natuurlijk spelen met de gasten die óp het ijs staan. Ligt er sneeuw op het ijs, dan is het aardig om vooraf met een sneeuwschuiver patronen op het ijs te maken: pijlen, bijvoorbeeld.

4.  Des te meer duikers er achtereenvolgens in en uit de bijt gaan, des te gladder wordt de entree (vanwege het steeds weer aanvriezende druipwater). Gooi nu en dan een handje zand op de randen van de bijt. En kom er alleen in de buurt, als je droogpakrits dicht is. Een uitglijder is zo gemaakt.

5.  Je hoeft natuurlijk geen lange duik te maken. Het gaat toch vooral óók om de ambiance, om de gezelligheid. En door en door verkleumd raken is niet zo gezellig. Een warme douche is geen goede manier om na de duik weer op te warmen, als je het onverhoopt toch heel erg koud hebt gekregen. Iets warms nuttigen werkt hetallerbeste. Typisch Hollands: koek en zopie. Of een lekkere volle bak snert.  (Zopie: dat kennen we eigenlijk niet meer. Tot en met de 19e eeuw bestond zopie uit een mengsel van bockbier en rum. Door aan dit mengsel eieren, kaneel en kruidnagel toe te voegen en dat vervolgens te verwarmen, kreeg je zopie. Misschien toch eens proberen, de komende ijstijd? Ná het ijsduiken dan natuurlijk.)

Foto’s: Cor Kuyvenhoven

OSV Tyros uit Enschede vierde in 2015 haar 50-jarig jubileum met talloze activiteiten, waaronder een duikreis naar Egypte met 44 leden. Helaas werd die een week voor vertrek geannuleerd vanwege een negatief reisadvies. Wat nu?

Datum:  november 2016
Duiklocatie: Kaapverdië, Sao Vicente

Er werd druk overleg gepleegd en naar alternatieven gekeken, maar probeer maar eens iets binnen een week iets te vinden waar we met 44 man mee kunnen!

De stemming was natuurlijk beneden peil maar er werden door verschillende mensen toch alternatieven ontwikkeld om de geplande vakantie door te laten gaan, een klein groepje ging alsnog naar Egypte met en andere vliegtuigmaatschappij en een ander groepje koos voor Lanzarote, gedoken werd er dus wel maar de doelstellig van jubileumreis was teniet gedaan wat natuurlijk erg jammer was.

Er werden toch nieuwe plannen uit de hoge hoed getoverd om alsnog een reis met zoveel mogelijk leden te maken maar dan in 2016.
In samenwerking met EWDR uit Nijverdal werden nieuwe bestemmingen gezocht en de Kaapverdische eilanden kwam als nieuwe bestemming uit de bus, dit leek ons wel wat!

Op 25 november 2016 zijn we er met 26 personen naar toe gevlogen, zo’n 6 uurtjes vliegen, helaas met een wat uitgedunde groep…

Bij aankomst werden we met de busjes naar het resort gebracht waar we de appartementen toegewezen kregen.
Na een heerlijk gezamenlijk visbuffet op het resort ’s avonds stonden we de volgende dag klaar om te gaan duiken,
we werden keurig opgehaald en naar Mindelo gebracht waar de duikbasis van Dive Tribe zit.

Spullen uitladen, in de genummerde kratten doen, en alles aan de crew van de basis overlaten. Fles optuigen, spoelen, vullen, aan boord brengen van de boot waar je bent ingedeeld en je de hele week je er niet mee bemoeien !

Deze mensen hebben werkelijk hun organisatie prima voor elkaar, (controle of m’n spullen er ook werkelijk zijn voor we weg varen is natuurlijk altijd slim)
Dan het duiken, het is een openbaring wat hier allemaal te zien is!

Grote scholen vis, heel veel trompetvissen langoesten, murenes in allerlei kleuren en formaten, sepia’s, roggen, manta’s, enz
fantastisch!
We kunnen volmondig zeggen: “.KaapVerdie ….: doen!”

Het voordeel van duiken in koud water? Je hebt een goede reden om na de duik een heerlijke gluhwein te drinken! Duikreporter Leendert maakt nog een paar frisse duiken in december.

Datum:  december 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug en Anna Jacobapolder

Voor mij was 2016 een gemiddeld duikjaar met wel een mooie duikvakantie als kers op de taart. Mijn nieuwe droogpak heeft het duikcomfort in de koude maanden aanzienlijk verhoogd en daar heb ik tot eind december gebruik van gemaakt.
Vorige jaren was het na de eerste week van december toch wel afgelopen.

De laatste 2 duikjes in december waren wederom bij de Zeelandbrug en bij Anna-Jacobapolder. De Zeelandbrug weerspreekt het gezegde dat er in de winter weinig te zien is want het krioelde van leven op en rond de pijlers. Vooral de Tubularia’s waren massaal aanwezig. Maar ik zag ook een aantal ienimini harlekijkslakjes. Als die gaan groeien krijgen we nog een kleurig voorjaar.

Het zicht was helaas niet optimaal maar echt slecht was het nou ook weer niet.
De watertemp was 6 graden.

De vrijdag voor kerst besloot ik toch nog even naar Anna-Jacobapolder te gaan.
Er stond een stevige Zuidwester en het was ook nog eens hoog water dus ik liet de brug maar even links liggen. Ik was, niet geheel onverwacht, ‘only the lonly’ en ik genoot van prima zicht maar toch wat weinig interessant leven. Ik hoopte natuurlijk op een zeedonderpad met eitjes maar misschien was het daarvoor nog te vroeg want ik vond niks.

De watertemp was nu 5 graden en na 50 minuten kreeg ik toch wel heel koude vingers. Tot mijn verrassing stonden 2 andere duikers zich aan te kleden. Ze kwamen net van een duik in de Grevelingen (geen bal te zien) en hoopten hier op wat meer actie. Ik wenste ze veel succes en reed naar huis om een Glühwein te gaan drinken onder de kerstboom.

Aanstaande zondag wordt de winterse editie van de Haringvlietduikdag georganiseerd. Het openzetten van de Haringvlietsluizen in 2018 heeft interessante gevolgen voor het onderwaterleven en zal op termijn een nieuw type water opleveren. De Nederlandse Onderwatersport Bond en Stichting ANEMOON onderzoeken daarom met vrijwilligers het onderwaterleven in het Haringvliet en maken dit zichtbaar voor het publiek.

Foto: Rob Aarsen

Op zondag 22 januari wordt in Middelharnis voor en door sportduikers de Haringvlietduikdag georganiseerd. Sportduikers maken in de ochtend een monitorduik en verzamelen gegevens en beelden van soorten die zij onder water tegenkomen. De ervaringen en foto’s van deze duik worden om 13.00 uur in de Menheerse Werf in Middelharnis gedeeld. Iedereen is welkom!

Ook zijn er zondag interessante presentaties voor duikers en niet-duikers. Om 11.00 en 14.00 uur geeft onderwaterfotograaf Ron Offermans een presentatie over het brakke onderwaterleven in het Haringvliet. En om 12.00 uur geeft Sanne Ploegaert van RAVON een presentatie.

Wil je een monitoringduik maken, meld je dan vooraf aan bij Desmond van Santen van de NOB op desmond.vansanten@onderwatersport.org.

Leuke thema’s met leuke specialisten! Je vindt ze tijdens Duikvaker op 4 en 5 februari aan de thematafel op de stand van DuikeninBeeld. Nanja van den Broek, Jeanine Grasmeijer en Danny Martherus bijvoorbeeld!

Freediven, duiken op één ademteug, geeft een ultiem gevoel van vrijheid. Nanja van den Broek, Jeanine Grasmeijer  en Danny Martherus nemen je mee in de wereld van het freediven aan de Thematafel. Eens kijken of jij je ademhaling onder controle hebt…

Freedive-iconen Nanja van den Broek en Jeanine Grasmeijer (zondag), beiden wereldrecordhouder, en Danny Martherus (zaterdag) vertellen je meer over deze ontspannende tak van sport die vele verschillende disciplines kent. Ze geven je handige tips en laten je zien dat je met een paar ademhalingstechnieken weer langer je adem vast kunt houden. Bovendien… die ademhalingstechnieken zijn ook in het dagelijks leven een uitkomst.

Heb je interesse? Schuif aan en doe mee!

Wanneer?
zaterdag 14:00 uur (Danny)
zondag 13:00  uur (Jeanine en Nanja)

Waar?
Op de stand van DuikeninBeeld in Hal 1

Klik hier voor het volledige programma aan de thematafels.

Heb je al kaarten voor Duikvaker? Nee?! Bestel ze uiterlijk 3 februari met de kortingscode van DuikeninBeeld. Je krijgt niet alleen 20 procent korting, maar maakt ook kans op een duikcomputer van Scubapro. Klik hier!

Milieuorganisatie Sea Shepherd beweert een Japans schip te hebben gezien met een dode walvis aan op het dek. Dit zou in strijd zijn met internationale wetgeving.

Volgens Sea Shepherd probeerde de bemanning van de Nisshin Maru de dwergvinvis te bedekken met een zeil toen een helikopter het schip naderde. Het schip voer in het Australisch Walvisreservaat, een gebied waarin walvissen en dolfijnen als beschermde dieren worden beschouwd.

Heterdaadje
De bemanning was “op heterdaad betrapt”, aldus Adam Meyerson, kapitein van de Ocean Warrior van Sea Shepherd. De foto’s die de organisatie maakte zouden het eerste bewijs zijn dat Japan doorgaat met het doden van walvissen, ondanks dat het Internationaal Gerechtshof dit in 2014 verbood.

Japanse autoriteiten onthouden zich nog van commentaar.

Bron: NU.nl

Ze zijn wel bekend op een bord, maar rondzwemmend zagen ze deze vis nog nooit. Richard, Mariëlle en Timo de Kok ontdekken de pangasius in Todi.

Datum:  6 januari 2017
Duiklocatie: TODI, Beringen

Afgelopen jaren gingen we in de eerste duik van het nieuwe jaar altijd op zoek naar slakdolven en zeedonderpadden. De slakdolven blijken dit jaar te zijn geëmigreerd en donderpadden hebben we al meer dan genoeg gezien. Tijd voor wat anders dus. Timo (onze zoon van 12) heeft vorig jaar ook zijn brevet gehaald en heeft ook wel zin in een nieuwjaarsduik. Een nat pakkie en 5 graden is voor onze kleine man natuurlijk levensgevaarlijk, dus besluiten we naar Todi in Beringen te gaan.
Een mail aan Todi gestuurd met de vraag of ze kleine duikflessen hebben en kinderjackets. We krijgen een mail terug met de boodschap dat ze alleen zware 10 liter flessen hebben en wel wat kleinere damesjackets. Ai, dat is wel heel jammer. Met een te groot jacket duiken, waarop een lompe zware duikfles hangt, die de hele tijd heen en weer schuift, is heel lastig. Zeker als je net begonnen bent met duiken. Todi snapt het probleem en komt twee dagen later met een reactie terug. Als Mares testcenter hebben ze nu ook de beschikking over 5 liter flessen een jackets met de maat XXS. Top, wat een medewerking en service.

Drie dagen later, op de laatste dag van de kerstvakantie, staan we aan de rand van de voormalige indikker van de mijnsite in Beringen (Vlaanderen). Het pand ziet er echt supermooi en goed afgewerkt uit. Na een korte uitleg over de materialen en spoelprocedures stappen we 20 minuten later het 22 graden warme water in. Voor Timo hebben ze zelfs een tweede fles klaar staan, in geval hij z’n fles te snel leeg lurkt.
We zakken onder en met een zicht van zo’n 20 meter zien we direct allerlei vissen zwemmen. Een pleco (meerval) ligt stilletjes op het dak van de lokale onderwaterkroeg. Heel voorzichtig nader ik de vis om hem op de foto te zetten. Mariëlle en Timo duiken het café in om wat aan de bar te gaan hangen. Na paar minuten duiken we verder.

De voormalige betonnen indikker is in een achttal taartpunten verdeeld. Deze vakken worden van elkaar gescheiden door een bellengordijn. In iedere taartpunt vind je een ander thema. Naast de kroeg is er een korte kloof, een omgevallen boom, een paar autowrakken, een mijngang, rotsgebied, een romeinse tempel met zuilen, metalen korven gevuld met stenen en een gatenmuur waar allerlei kleine visjes in leven. Vooral bij de autowrakken zijn erg veel vissen te vinden. Deze taartpunt is duidelijk hun favoriet. Foto’s maken is enorm lastig. De vissen zijn rap en onrustig, bijna niet te doen. Het lijkt een beetje op de zeebaarzen bij de Zeelandbrug. Ik had beter een andere lens kunnen kiezen.
Een flinke school zilverdollars (soort piranha-achtige vis) zoeft tussen mij en de muur van het bassin langs. Boven mij zwemt een uit de kluiten gewassen goerami, prachtig om te zien. Ik geef Timo het teken dat we op zoek gaan naar het diepste punt van het bassin. De indikker is eigenlijk een soort trechter met in het midden het diepste punt. Hier zien we diverse pangasia. Grappig, ik weet hoe die er op mijn bord uitziet, maar heb de vis nog nooit in levende lijve gezien.
Timo kruipt zo diep mogelijk de trechter in. Naast een van de roosters is nog wat ruimte waar hij half in verdwijnt. Even later laat hij zijn duikcomputer zien: 10.4 m. Als je hier je best doet kun je dus in de dubbel cijfers terecht komen.

We gaan weer verder op zoek naar voor ons onbekende vissen. Volgens de website van TODI moeten er ruim dertig soorten rondzwemmen. We vinden er rond de 20, maar het is lastig te onthouden met allemaal nieuwe soorten. We komen er achter dat in het midden van het bassin onder water nog een ruimte (betonnen koepel) is waar je even met elkaar kunt kletsen. Uiteraard gaan de automaten even uit om een babbeltje te maken. Dan duiken we gauw weer verder. De tijd gaat toch sneller dan je denkt. Mariëlle vraagt om de camera en probeert nog een foto te maken als ik en Timo half door één van de bellengordijnen heen duiken.

Als ik de camera weer terug krijg geeft Timo aan dat hij 50 bar heeft. Alweer 50 min, dus een nieuwe fles halen heeft geen zin meer. We zwemmen rustig terug en terwijl Mariëlle Timo het water uithelpt probeer ik die pleco weer te vereeuwigen. Even later komt Mariëlle weer terug en we zwemmen nog een rondje en nemen afscheid van de visjes. Leuke plek om je eventuele winterstop even te onderbreken. Volgend jaar komen we misschien weer terug voor onze nieuwjaarsduik, maar volgende week toch weer de Oosterschelde in, want outdoor blijft wel onze voorkeur houden.

Als je boven water komt, je avondeten al bijna kunnen ruiken: dat is het geweldige van duiken op een huisrif! Vincent Dorresteijn viert oud&nieuw in Zeeland en duikt voor de deur!

Datum:  31 december 2016
Duiklocatie: Anemonenveld en Galjoen zonder Poen

Om het nieuwe jaar te vieren hebben we met het gezin een huisje gehuurd onder aan de dijk bij Wemeldinge. Het is een prachtige vakantiewoning waar vandaan ik letterlijk met mijn duikuitrusting naar de stek “galjoen zonder poen” of “anemonenveld “ kan lopen. Nadat we in Zierikzee voor de week boodschappen hebben gedaan vraag ik toch maar of mijn vrouw Marieke me even wilt afzetten met de auto. Dan kan ze gelijk even een foto maken.

Even na 16.00 staan we bij de dijk. Het is guur en koud buiten maar de Oosterschelde is vrijwel spiegelglad. Het is hoog water dus ik kan enigszins gemakkelijk te water bij “anemonenveld” ondanks dat daar geen trap is. Ik heb hier nog nooit gedoken dus ik besluit hier eens te gaan kijken. Ik kleed mij om en loop even na 16.30 in de schemering naar de waterkant. Ik krijg nog een kus en moet beloven voorzichtig te zijn. Marieke vind het maar niets dat duiken in het donker. Ik ga te water en Marieke maakt nog even even een foto waarna ik zwaai en onder water verdwijn.

Onder water zie ik dat het zicht erg goed is en nadat mijn gezicht aan het koude water gewend is valt het met de kou ook best mee. Er is bijna geen stroming en ik zwem met de lichte stroming mee naar het oosten. Op het moment is er niet erg veel leven te zien en om eerlijk te zijn doet het allemaal een beetje saai aan. Ik besluit iets dieper te gaan maar op een meter of 14 schiet mijn lamp in de spaarstand. Verdorie ik had best even mijn accu op kunnen laden van te voren! De lamp heeft nog voldoende lichtopbrengst om te kunnen duiken maar ik besluit wel ondieper te gaan. Inmiddels is het pikdonker buiten en als de lamp helemaal leeg zou zijn zie ik dus echt helemaal niets meer.

Af en toe zie ik een krabbetje of een enkele garnaal. De grote anemonen die ik verwacht had zie ik niet maar wellicht zitten die wat dieper. Het harde substraat word afgewisseld met wat zand. Enkele maanden geleden wemelde het op het zand bij de naastgelegen stek nog van het leven zoals platvissen, heremietkreeften en kleine sepia’s. Nu valt hier niet zo veel te zien. Het is niet alleen geklaag hoor want het duiken is even goed best leuk en er is altijd nog meer te zien dan in de zoetwaterplassen bij ons om de hoek.

Na ongeveer 20 minuten voel ik de stroming steeds meer de andere kant op te duwen. Ik geef me over en zwem met de stroming weer terug richting het westen. Ik zie nog een paartje galatheakreeften en warempel zie ik er vlak achter elkaar nog 1 en nog 1. Ik heb op de terugweg meer afstand afgelegd dan op de heenweg dus ik verwacht nu ongeveer bij de trap van de stek “galjoen zonder poen” te zijn. Na 45 minuten begin ik het ook wel koud te krijgen. Ik zwem weer richting de kant en als ik mijn kop omhoog steek zie ik dat ik in inderdaad een meter of 10 bij de trap vandaan ben. “I love it when a plan comes together!”

Ik klim met de trap omhoog en kan bijna vanaf de dijk het avondeten al ruiken. In een paar minuten loop ik naar het huisje en ik kleed me daar om en stap gelijk de warmte binnen. Ik warm even iets op en laat een lekker bad vol lopen, wat een weelde! Na het baden en het avondeten zitten we met zijn allen lekker in de woonkamer met een lekker plankje kaas en wat chipjes te wachten op het nieuwe jaar. Ik merk dat ik behoorlijk rozig ben en heb af en toe moeite om mijn ogen open te houden. Rond 22.00 leg ik de kinderen op bed met de belofte ze weer wakker te maken als het vuurwerk los bast. Ik heb de neiging om zelf ook even een dutje te doen maar ik houd vol.

Even voor middernacht haal ik de jongens weer op. De arme ventjes staan te tollen op hun benen maar willen even later toch graag nog even opblijven. Na het aftellen wensen we elkaar een gelukkig nieuwjaar en doen een toast. Helaas weer de loterij niet gewonnen maar het komende jaar beloofd weer mooie duiken te brengen dus wat wil je nog meer?

Ik wens alle duikers een gelukkig nieuwjaar en hoop op duikeninbeeld weer leuke reports te lezen!

Een Australische zebrahaai heeft drie jongen gekregen zonder dat ze bevrucht is door een mannetje. Het vrouwtje leefde op het moment van de bevalling al vier jaar zonder partner.

De zebrahaai beviel al in 2016. Volgens wetenschappelijk tijdschrift New Scientist werden wetenschappers verrast door de plotselinge bevalling.

Het opvallende is dat zebrahaai Leonie al meer dan 24 jongen heeft gekregen met een andere haai. Ongeslachtelijke voortplanting komt vaker voor, maar het is pas de derde keer dat dit wordt geregistreerd nadat er eerder sprake was van een ‘normale’ voortplanting.

De zebrahaai zat sinds 1999 met haar partner in een aquarium in het Australische Townsville en werd in 2012 van hem gescheiden. Sindsdien leefde Leonie geïsoleerd van een mannetje.

Ongeslachtelijke voortplanting
Christine Dudgeon, professor aan de Universiteit van Queensland, deed onderzoek naar de bevalling. Nadat ze had uitgesloten dat de haai het sperma van haar partner had opgeslagen om haar eitjes te bevruchten, werd duidelijk dat de haai in staat was tot ongeslachtelijke voortplanting.
«Bij haaien kan ongeslachtelijke voortplanting optreden als het eitje van een vrouw wordt bevrucht door een aangrenzende cel, beter bekend als een poollichaampje. Dit bevat ook genetisch materiaal van het vrouwtje, wat leidt tot inteelt,» aldus de professor. «Dit gebeurt als er een schaarste aan mannetjes is. Het is mogelijk dat de overgang van geslachtelijke naar ongeslachtelijk voortplanting niet zo ongebruikelijk is als we denken, we hebben er nog nooit eerder naar gekeken.»

Dankzij buddy Bart Holvoet krijgt hij de gelegenheid om tijdens de werkzaamheden in duiktank Transfo te Zwevegem (België) te gaan duiken en het afzinken van een duikboot mee te maken. Onder één voorwaarde:hij moet wel filmen! Dat doet hij toch altijd al, dus de 250ste duik van Dirk van den Bergh werd een bijzondere belevenis! Kijk in zijn film mee hoe de onderzeeër werd afgezonken in het bassin.

Datum:  12 januari 2017
Duiklocatie: duiktank Tranfo, Zwevegem

Voor mij is het de eerste keer dat ik in zo’n afgesloten ruimte ga duiken, maar na mijn belevenissen in Dahab zal dat wel meevallen zeker?

Bart maakt al maanden deel uit van een vrijwilligersploeg die de duiktank aan het omtoveren is in een echte “belevenistank”. De laatste panelen van de duikboot moeten nog gemonteerd worden en het is wachten tot er voldoende duikers aanwezig zijn om het afzinken veilig te laten verlopen. Dit geeft mij de gelegenheid om samen met Bart eerst nog een verkenningsduik te maken.

Tegen een stellage werd een wand gebouwd, de toegang tot “Atlantis”. Als je door de poort van Atlantis (op 15 meter diepte) naar binnen duikt wordt het duister. Je kan langs verschillende poorten terug naar buiten en er is een trap die je kan volgen. Grappig is het om je eigen schaduw op de wand geprojecteerd te zien! Er is ook een tunnel van 10 meter lang. Hier wordt het stikdonker tot je na een bocht de uitgang naar de open tank ziet … Op 3 meter diepte is er een oefenplateau. Op dezelfde hoogte is er een overdekt platform, met aan de zijkant ramen waardoor je terug naar buiten kan.

Hier maak je échte duiken, waarbij je de regels zoals stijgsnelheid en een veiligheidsstop moet respecteren! Doordat Bart me alles op korte tijd wil laten zien protesteert mijn duikcomputer wel een paar keer! Ik krijg bewondering voor de duikers die hier alles gebouwd hebben … zouden die zonder computer duiken? Op het einde van de duik laat Bart nog wat materiaal naar boven dat ze straks nodig zullen hebben bij het afzinken en stabiliseren van de duikboot. Daar zijn betonblokken van 30 Kg bij. Mooi om te zien hoe die aan de bergingszakken zachtjes omhoog zweven en door het uitzetten van de lucht de laatste meters als een raket naar boven schieten. Ja, ja, daarom mag je je adem nooit inhouden onder water!

Na een oppervlakte interval van anderhalf uur lig ik terug in het water. Ze gaan eraan beginnen! Niemand weet hoe het gevaarte zich zal gedragen … Hopelijk schiet het niet als een “raket” naar beneden. Om dit eventueel te vertragen worden er touwen rond de betonnen steunpalen geslagen. Hopla! Hij ligt in het water en drijft als een boot … Het kost veel moeite om er langs de zijpoort water in te laten lopen. Bovenaan zijn twee bergingszakken gemonteerd, maar die kunnen uiteraard maar gevuld worden eens ze onder water liggen … Langzaam gaat het achterste onder water, maar de neus zit nog vol lucht … Nu kunnen de bergingszakken gevuld worden. Het duurt een hele tijd eer hij echt onder water ligt. Van naar beneden schieten is helemaal geen sprake. Ze peddelen de duikboot naar de plaats waar hij zal moeten liggen en dan gaat het langzaam naar beneden. De snelheid wordt geregeld met de bergingszakken. Touch down! Nog even wat draaien in de goede richting en dan gaat het duikteam terug naar de oppervlakte om de stabilisatieblokken te gaan halen. Hé, jullie vergeten mij! Even ben ik soloduiker … Ook maar naar boven zeker … Daar hoor ik mijn computer weer van zijn oren maken … te snel! Voor mijn veiligheidsstop blijf ik hangen aan het touw van de freedivers. Daarna film ik vanop het plateau het vervolg van de operatie. Ik volgde zelf de specialisatie Zoeken en Bergen, maar dit lijkt me toch nog net iets anders! Chapeau, goed gedaan!

Ik was het helemaal uit het oog verloren, maar ik heb hier twee duiken gemaakt en die tweede was mijn 250e: meteen ééntje om niet te vergeten!

Blauw water, kleurrijke vissen, koralen en een vergeten wrak. De Rode Zee is een paradijs voor duikers. Veel mensen kiezen voor een duikvakantie in Egypte, maar weet je dat je ook in Jordanië prachtig kan duiken?

Aqaba ligt in het zuiden van Jordanië. Het is de enige kustplaats van het land. Aqaba heeft een ruime verscheidenheid aan duikstekken, variërend van wrakken, koraalriffen en vlaktes met zand en zeegras.

De Cedar Pride is wellicht het beroemdste wrak van Aqaba. Dit 75-meter lange wrak is afgezonken in 1985. Hoogtepunt en van een duik op het wrak is niet het rijke onderwaterleven: het wrak is schaars begroeid en niet echt een kraamkamer in zee. Wanneer je echter langs de masten en katrollen zwemt, of door een kleine swim-through in het ruim, dan mis je het leven niet echt.

Op andere plekken rondom Aqaba is het onderwaterleven zeer divers. Verwacht geen haaien of ander groot wild, al is kans op schildpadden  groot. Ook liefhebbers van macroleven komen aan hun trekken in Aqaba, zeker bij Kiwi Reef vlak bij de Saudi-grens.

De meeste duiken in Aqaba zijn bootduiken.

Duiken in Jordanië of Egypte?
Aqaba ligt in het uiterste noorden van de Rode Zee. De koralen zijn minder talrijk dan in het zuiden van Egypte. Je vindt er geen uitgestrekte riffen met enkel zachte en harde koralen, de riffen van Aqaba bestaan meer uit rotsblokken met koraal met zand ertussen. De onderwaterwereld van Aqaba lijkt op het nabijgelegen Dahab.

Sommige duikers twijfelen over de veiligheid in Egypte. Aqaba zal voor hen een veilig alternatief zijn. Jordanië is de afgelopen jaren het meest stabiele land in het Midden-Oosten gebleken.

Doordat Aqaba een relatief nieuwe duikbestemming is, zijn de duikstekken rondom Aqaba nog niet platgedoken door de massa. Bovendien hoef je in Aqaba niet bang te zijn voor opdringerige verkopers.

Cultuur snuiven vanuit Aqaba
Een duikvakantie in Aqaba laat zich prima combineren met een korte kennismaking met rijke Jordaanse cultuur.
Op twee uurtjes rijden van Aqaba vind je Wadi Rum met zijn gastvrije Bedoeïnen. Je kunt hier op een jeep door de woestijn rijden, of genieten van de ondergaande zon vanaf de rug van een kameel. De verloren stad Petra ligt op drie uur rijden. Petra behoort tot een van de zeven moderne wereldwonderen, en dat is niet voor niks!

Wadi Rum

Petra en Wadi Rum zijn te bezoeken als dagtrip vanuit Aqaba.

Reizen naar Jordanië
Jordanië heeft twee internationale vliegvelden, in de kustplaats Aqaba en in de hoofdstad Amman. Vanuit Nederland en België gaan dagelijks directe vluchten naar Amman. Vanaf voorjaar 2017 zullen er directe vluchten van Brussel naar Aqaba gaan. In het zomerseizoen gaan er iedere zaterdag goedkope vluchten van Amsterdam naar Aqaba.
Het voordeel van vliegen naar Aqaba is dat je dezelfde dag nog in het water kan liggen. Bovendien heb je geen visum nodig wanneer je via Aqaba Jordanië binnen gaat, terwijl je via Amman JD 40 betaalt (ongeveer 52 euro).

Zelf kan ik eigenlijk niet kiezen wat mijn hoogtepunt van Jordanië is, het duiken of de rijke cultuur. Gelukkig is Aqaba maar vijf uur vliegen, ik kan dus makkelijk een keer terug.

Deze post is mede tot stand gekomen dankzij Aqaba Tourism.

Leuke thema’s met leuke specialisten! Je vindt ze tijdens Duikvaker op 4 en 5 februari aan de thematafel op de stand van DuikeninBeeld. Edwin van der Sande en René Weterings bijvoorbeeld!

De foto waarmee René goud behaalde in de categorie Thema (kwal) van het ONK 2016.

Je hebt veel plezier in onderwaterfotografie en bent benieuwd hoe je foto’s het doen in een wedstrijd? Benieuwd hoe jij het doet in een rechtstreeks duel met andere fotografen? Aan welke wedstrijd ga je dan meedoen en hoe pak je dat aan?

Aan deze thematafel staan we stil bij een aantal verschillende wedstrijden – en om mee te doen hoef je lang niet altijd een heel ervaren fotograaf te zijn! Wat is het verschil in de opzet en wat betekent dat voor jou als deelnemer? We nemen je mee in de voorbereiding en staan samen stil bij de selectie van de foto’s die je in kunt sturen. Hiervoor is het belangrijk om ook stil te staan bij de onderdelen waar een jury mogelijk op let. Deze thematafel helpt je bij je deelname aan je eerste wedstrijd.

René Weterings heeft zelf een aantal maal succesvol deelgenomen aan het Nederlands en Belgisch Kampioenschap Onderwaterfotografie. Edwin van der Sande was in 2015 jurylid voor het Belgisch Kampioenschap Onderwaterfotografie. Een prima duo om je verder te helpen.

Wanneer?
Zondag 14:30 uur

Waar?
Op de stand van DuikeninBeeld in Hal 1

Klik hier voor het volledige programma aan de thematafels.

Heb je al kaarten voor Duikvaker? Nee?! Bestel ze uiterlijk 3 februari met de kortingscode van DuikeninBeeld. Je krijgt niet alleen 20 procent korting, maar maakt ook kans op een Aladin Sport duikcomputer van Scubapro. Klik hier!